รูปซ้าย ระเบิดมิลส์ ในยุคแรก ที่ออกแบบโดย วิลเลียม มิลส์ (William Mills) และได้มีการพัฒนาและผลิตในเชิงอุตสหกรรมที่โรงงาน Mills Munition Factory ที่เมือง Birmingham ประเทศอังกฤษ ในปี ค.ศ. 1915.
รูปกลาง และรูปขวา ภาพตัด และรูปแบบการทำงานของระเบิดมิลส์

ระเบิดมิลส์ (Mills)เป็นระเบิดมือแบบแตกกระจายรุ่นแรกในยุคใหม่ และใช้ในกองกำลังแนวหน้าของอังกฤษ ระเบิดมิลส์นั้นเป็นระเบิดที่มีโลหะห่อหุ้ม มีเข็มแทงชนวน และพื้นผิวเป็นร่อง นิยมเรียกกันในภาษาไทยว่า ระเบิดน้อยหน่า โดยมีพัฒนาต่อมาอีกยาวนาน
ขณะที่อังกฤษมีระเบิดมิลส์นั้น เยอรมันก็ได้พัฒนาระเบิดขว้างแบบแท่ง ขึ้นมา เรียกว่า?ระเบิดมือแบบแท่ง (Stielhandgranate)

ระเบิดมือแบบแท่ง (Stielhandgranate)โดยมีเชื้อประทุห่อหุ้มอยู่ในกระบอกโลหะ และติดไว้กับแกนไว้สำหรับขว้าง ระเบิดชนิดนี้มีใช้ทั้งในสมัยสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และครั้งที่สอง ถัดมาได้มีการพัฒนาระเบิดมืออีกรุ่นหนึ่ง เรียกว่า โมโลตอฟ คอกเทล (Molotov cocktail)

โมโลตอฟ คอกเทล (Molotov cocktail) เป็นระเบิดมือได้คล้ายกับระเบิดขวด ที่ใช้ขวดแก้วบรรจุน้ำมันเชื้อเพลิง แล้วชุดชนวนแถบผ้าให้ระเบิด ระเบิดแบบนี้ใช้ครั้งแรกในกองทัพฟินแลนด์ ซึ่งมีอุปกรณ์ที่ไม่ก้าวหน้านัก เมื่อครั้งต่อสู้กับกองทัพโซเวียตในช่วงสงครามฤดูหนาว เมื่อค.ศ. 1939

หลักการพื้นฐาน?ระเบิดมือ หลักการพื้นฐานของลูกระเบิดมือนั้นง่ายมาก โดยภายในลูกระเบิดมือจะบรรจุสารระเบิด พวกดินปืน หรือ ไนโตรกลีเซอรีน ฯลฯ เป็นต้น สารระเบิดเมื่อได้รับการจุดระเบิด จากระบบจุดระเบิด สารระเบิดจะระเบิดตัวเองอย่างรุนแรง
ระบบจุดระเบิดมีมากมายหลากหลายประเภท แต่แยกออกเป็น 2 ประเภทใหญ่คือ
1. Time delay grenade(ไทม์ดีเลย์ กรีเนท) ลูกระเบิดแบบหน่วงเวลา
2. Impact grenade (อิมแพคกรีเนท) ลูกระเบิดแบบกระแทก

Credit: http://en.wikipedia.org/wiki/Mills_bomb.