คนที่ได้ชื่อว่าเป็น AGM  กับ Teammanager อีก 2 คนตัดสิทธิในการรับลูกค้าทั้งหมด  ของฉัน (โดยที่ไม่ได้บอกกับฉันด้วยตัวเอง)     ส่วนสาเหตุที่เขาบอกกับพนักงานคนอื่นๆ คือ เขาบอกว่าฉันเป็นแบบอย่างที่ไม่ดีกับพนักงานใหม่ๆ   เพราะทำ  ให้เด็กบางคนทานข้าวนานแบบฉัน  บางคนซื้อขนมมาวางบนโต๊ะทำงานเยอะแบบฉัน  บางคนเล่นมือถือในเวลางาน  ที่ทุกคนมีพฤติกรรมแบบนี้  ทั้งสามคนลงความเห็นว่าเป็นเพราะฉันคนเดียว  ( ส่วนเรื่องการมาสาย  ฉันยอมรับและรับปากกับเขาว่าพร้อมปรับปรุง  เพราะเป็นเรื่องจริง ) ดิฉันไม่รู้จะอธิบายยังไงค่ะ     แบบอึ้งกับสาเหตุที่เขาบอกกับฉัน   แต่เขาไม่เคยบอกฉันเลยว่านอกจากบอกให้ฉันทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีแล้ว  เขาจะลงโทษฉันด้วย  ซึ่งเขาประกาศเรื่องนี้กับทุกคนตั้งแต่วันที่ 5/11/2510ซึ่งเป็นวันหยุดของฉัน   และตั้งแต่วันที่6-12  ฉันก็ไม่ได้รับลูกค้า  และไม่มีตัวเลขเข้าบริษัทเลย  เพราะแม้แต่ลูกค้าที่ฉันดึงมาจากหน้าร้านคนที่ได้ชื่อว่าเป็น   AGM  ก็มารับเองต่อหน้าต่อตารีเซฟชั่น  ฉันอึดอัดมากเพราะตลอดระยะเวลา7วันนั้น       คนที่ได้ชื่อว่าเป็น AGMเขาคุยกับฉันน้อยลง  อย่าว่าแต่เรื่องส่วนตัวเลยแม้แต่ฉันถามเรื่องงานเธอยังไม่ตอบ  จนตอนดึกวันที่ 10ที่ผ่านมา  เธอได้กราดด่าพนักงานในเรื่องที่ไม่มีตัวเลข   ซึ่งเป็นวันปิดยอด   เธอบอกเจ้าหน้าที่แผนกอื่นว่าฉันเห็นแก่ตัว  ไม่ทราบจริงๆค่ะว่าเรื่องอะไร  (ตั้งแต่วัน  อังคารที่9-11     พนักงานใหม่ทยอยลาออกทีละคนทุกวัน ) ในระยะ1สัปดาห์ที่ผ่านมา  ฉันไม่อาจบรรยายได้หมด  ว่าฉันโดนกระทำอย่างไรบ้าง   และพนักงานคนอื่นๆ    เจออะไรบ้าง   ทุกคนบอกให้ฉันอดทนทำงานต่อ   อย่าไปยุ่งกับเขา  ให้ทำงานของเราไป    แต่มันไม่ใช่แบบนั้น   เพราะพวกเขาใช้อำนาจหน้าที่รังแกฉัน  ฉันไม่ได้คิดมากไปแน่นอนค่ะ   เพราะฉันมีพยานบุคคล   และก่อนหน้านี้ก็มีอีกหลายคนที่โดนแบบฉัน   และก็ลาออกไปในที่สุด       ฉันแค่อยากให้ตัวเองเป็นรายสุดท้ายที่ประสบเหตุการณ์อย่างนี้     เพราะถ้าฉันเป็นคนที่แย่ขนาดนั้น   คงไม่มีเพื่อนร่วมงานมาบอกให้ฉันทราบว่าพวกเขากำลังจะทำอะไรกับฉัน   หรือแม้แต่คำพูดที่บอก"ถ้าใครไม่มีที่ไปก็รีบไปหาซะ    เพราะกูอยากรู้ว่าคนที่มึงคิดว่าเก่งและพูดถึงกูลับหลัง  กูจะดูว่าถ้ากูไม่ให้อะไรมึงเลยแล้วมึงจะขายได้มั้ย " สาบานได้ว่าทุกครั้งที่เขาโกรธเขาจะใช้คำพูดว่ามึงๆ  กู  ๆ    และถ้าวันไหนไม่มีผลงานเขาจะตะโกนถามว่า    บอกกูซิว่ากูจะเก็บพวกมึงไว้ทำเหี้ยอะไร"

        มันยังไม่จบเพียงเท่านี้นะค่ะ   เพราะตอนนี้เรื่องก็ยังไม่จบ         นายฝรั่งให้ฉันรอท่านมาวันที่18 นี้  เพราะอยากทราบว่ามันเกิดอะไรขึ้น      เพราะระยะเวลา2-3ปีที่ผ่านมา   ปัญหาของบริษัทที่เจอแบบซ้ำซากคือ   พนักงานออกบ่อยมาก  เลวร้ายสุดมาวันเดียวออก       ทุกคนคาดการณ์ว่าเหตุเกิดจากความเครียดของเนื้องาน    แต่สำหรับฉันแล้ว    มันไม่ใช่เลยเพราะที่นี้   ถือว่าเป็นบริษัทที่ทำเงินได้ดีมาก   สวัสดิการมากมาย   เงินพิเศษเยอะมาก  แม้แต่ตัวฉันเองไม่เคยคิดจะลาออกจากที่นี้เลย   หรือแม้บางครั้งโดนนายที่ผ่านๆมา  กดดันเรื่องงานจนเป็นไมเกรน   ฉันยังไม่คิดลาออกเลย   แต่พอเจอการใช้อำนาจในหน้าที่กดดัน    ยอมรับตามตรงฉันไม่อาจทนไหว   ทุกครั้งที่โดนอะไรแรงๆ น้ำตาก็จะหลั่งมาเอง     ฉันคิดได้แค่ว่าไม่อาจทนไหว  เพราะต่อให้ฉันไม่ยุ่งกับพวกเขา   ก็มักมีคำพูด  การกระทำที่บั่นทอนความรู้สึกตลอด     ฉันมั่นใจนะค่ะ   หรือถามพนักงานคนอื่นๆได้เลย    ว่าฉันได้ทำหน้าที่และรับผิดชอบในเนื้องานของฉันไม่มีบกพร่อง   อาจขายไม่ได้บ้างติดกัน 2-3 วันรวมวันหยุด   ( แต่ยังเจอลูกค้า )  แต่ก็ไม่เคยเลวร้ายเท่าครั้งนี้  สามารถตรวจสอบได้จากตัวเลขที่มีการรายงานในทุกๆวัน    หรือถามพนักงานคนอื่นๆ   ใครก็ได้ที่ไม่ใช่เขา  3  คน ตอนนี้ฉันก็ได้แค่อยู่รอที่บ้านจนถึงวันที่ 18 เพื่อรอพบนายฝรั่ง    ทำการยื่นใบลาออกฉันไม่อาจมั่นใจที่จะยื่นให้พวกเขา    เพราะในนั้นมีสาเหตุที่ฉันลาออก    ฉันกลัวค่ะ    ว่าพวกเขาจะให้เหตุผลในการลาออกของฉันเหมือนคนอื่นๆ     ว่าที่ลาออกเพราะคิดว่างานนี้ไม่เหมาะสมกับตัวเอง     หรือว่าทำตัวเลขไม่ได้จึงลาออก    ตัวเลขฉันเริ่มแย่ตั้งแต่วันที่  8-12 จริงๆแล้วน่าจะเป็นตั้งแต่วันที่6แล้วค่ะ    แต่บังเอิญว่า  2วันนั้น   ฉันมีลูกค้าที่ได้ตามมา  ฉันถึงไม่รู้ตัวว่าตัวเองโดนตัดสิทธิการรับลูกค้าส่วนกลางมาตั้งแต่วันนั้นแล้ว     

ขอโทษถ้าบางท่านอ่านแล้วไร้สาระ    ฉันไม่ได้ต้องการอะไรค่ะ     แค่อยากระบายบ้างมันอึดอัดมากเลยค่ะ   พูดกับคนในออฟฟิส ไม่ได้เลย   เพราะไว้ใจใครไม่ได้หรอก       ฉันไม่รู้ต้องทำยังไง  แต่ถ้านายจะให้ฉันกลับไปทำงานกับคนพวกนั้นฉันคิดว่าคงทำไม่ได้จริงๆค่ะ      สุขภาพจิตเสื่อม  และบริษัทก็ต้องรับสมัครพนักงานใหม่อย่างนี้เรื่อยๆ   ต่อไปค่ะ 

*******    ล่าสุดเมื่อวานหลังจากที่ฉันก้าวเท้าออกมาจากออฟฟิส       น้องหลายคนโทรมาเล่าให้ฟัง  ว่าเขาเรียกประชุมพนักงานฝ่ายขายทุกคน   บอกถึงการจากไปของดิฉัน   ซึ่งสาเหตุที่เขาบอกคือ   ฉันคิดมากไปทั้งๆที่ไม่มีใครทำอะไร    คงเป็นการกระทำเลวๆที่ฉันทำไว้จนในที่สุดต้องแพ้ภัยตัวเอง   และลาออกไป     เขาบอกไม่เสียดายและไม่คิดจะเซฟฉันเลย     เพราะอยู่ไปก็เหมือนลม    อยู่ไม่อยู่ก็มีค่าเท่ากันเขากลัวแค่อย่างเดียวคือ   กลัวฉันจะไม่คืนตังที่เขาค้ำประกันให้ฉันกู้มาออกเงินให้ลูกค้า    แต่ถ้าฉันไม่คืน   ก็ต้องคืนเพราะพวกเขาจะไปบอกเจ้าหนี้ให้ตามไปทำร้ายฉันถึงบ้าน    ประเด็นไม่ได้โกรธที่พวกเขาพูดว่าไม่เสียดายที่ฉันออก  แต่เสียใจที่เขาพูดว่ากลัวฉันหนีหนี้     ใจร้ายมากๆค่ะ   ********