จู่ ๆ ก็มีกระแสข่าวออกมาว่านายชัชวาล พิศดำขำ ผอ.สำนัก อนุรักษ์สัตว์ป่า กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ได้เสนอให้มีการเปลี่ยนชื่อตัว "เหี้ย" เป็น "วรนุช" (หรือ "วรนุส") ตามชื่อทางวิทยาศาสตร์ของสัตว์ประเภทนี้ที่ว่า Varanus salvator แม้ ต่อมานายชัชวาลจะออกมาแก้ข่าวว่า ตนไม่เคยเสนอให้เปลี่ยนชื่อสัตว์ชนิดดังกล่าวแต่อย่างใด ทว่าสำหรับสังคมไทยแล้ว ก็อาจมีคำถามที่น่าสนใจเกิดขึ้นตามมาว่า ชื่อของสัตว์อย่าง "เหี้ย" นั้นถูกผู้คนนำมาใช้เป็นคำด่าในเชิงเสียหายด้วยเหตุผลใดกันแน่?

มี ผู้เสนอว่า ในสมัยอดีต ชาวบ้านมักจะเลี้ยงไก่ไว้ในบริเวณบ้าน แต่ตัวเหี้ยกลับชอบมาขโมยไก่เหล่านั้นแล้วลากไปกินในน้ำ ทำให้เหี้ยกลายเป็นสัตว์ที่ผู้คนเกลียดชังเป็นอย่างมาก กระทั่งชื่อของมันถูกนำมาใช้เรียกคนที่มีพฤติกรรมไม่ดีว่า "เหี้ย" และกลายเป็นคำด่าทอมาจนปัจจุบัน

 

สัตว์อย่างตัวเหี้ยยังมีความเกี่ยวพันกับคำด่าสำคัญอีกคำหนึ่งของสังคมไทย นั่นคือ "อีดอก" เพราะ ว่าลวดลายบนร่างกายของตัวเหี้ยนั้นจะเป็นลายดอก ต่างจากตะกวดหรือสัตว์ตระกูลเดียวกันที่มีลวดลายบนร่างกายเป็นลายอื่น ๆ ดังนั้นคำ ๆ นี้จึงถูกนำมาใช้เป็นคำด่าทอผู้หญิงที่ประพฤติตนไม่ดีในที่สุด

นอกจากนั้น ยังมีความเชื่อว่าถ้าเหี้ยขึ้นบ้านใคร บ้านนั้นจะมีแต่ความโชคร้าย ด้วยเหตุนี้จึงมีการเปลี่ยนชื่อเรียกของสัตว์ชนิดนี้ให้ฟังดูดีมีสิริมงคล ว่า "ตัวเงินตัวทอง"

ในทางกลับกัน สัตว์อย่างเหี้ยก็ถูกกล่าวถึงไว้ในคัมภีร์ทางพุทธศาสนา โดยไม่ได้มีความหมายที่สื่อแสดงถึงความเลวร้ายน่าเกลียดน่ากลัวแต่อย่างใด ทั้งยังอาจมีนัยเปรียบเปรยไม่ให้เราตัดสินผู้คนจากรูปกายที่ดูดีภายนอกอีก ด้วย