ต่างคนต่างอยู่จะดีหรือ (Life & Family)



          หลาย คนรู้สึกว่า การเอาอกเอาใจอีกฝ่ายเพื่อถนอมความสัมพันธ์ มันช่างเป็นงานแบกอิฐแบกปูนแท้ ๆ เมื่อเราเบื่อกันและกัน ก็เลิกอยากจะถกเถียงเพื่อหาทางแก้ไข เลิกใส่ใจกันไป สิ่งที่ดีที่สุดที่นึกออกก็คือมองหาโลกส่วนตัวที่สร้างความสุขให้เราได้โดย ไม่มีกันและกันอีกต่อไป ยิ่งจมดิ่งอยู่ในโลกส่วนตัวมากแค่ไหน ก็ยิ่งเข้าถึงกันได้ยากขึ้น เพราะจะไม่มีช่องว่างเวลาให้กัน และความเพลิดเพลินของเขาเราก็ไม่ทนเห็นเป็นเรื่องพอจะสนุกไปกับเขาได้อีก

          ต่างคนต่างอยู่...ดูจะเป็นทางออกที่ให้ความสงบสุขทั้งสองฝ่าย ไม่ต้องร้อนรุ่มกลุ้มใจเพราะเขา ไม่ต้องมาเสียเวลาเอาใจ หรือคาดหวังการเอาใจให้เหนื่อยแรง ดูเหมือนจะดี แต่การปล่อยความรู้สึกที่มีต่อกันไปตามยถากรรม โดยไม่ได้ลงมือแก้ไขเลยสักอย่าง จะเห็นแววรุ่งในชีวิตคู่ไหมละเนี่ย
     
          หลายคนรู้สึกว่าการเอาอกเอาใจอีกฝ่ายเพื่อถนอมความสัมพันธ์ มันช่างเป็นงานแบกอิฐแบกปูนแท้ๆ ต้องฮึบขึ้นมาหนึ่งตั้ง ต้องจัดสรรเวลา ต้องเป็นกระบวนการใหญ่ ประมาณว่าจัดโต๊ะดินเนอร์ใต้แสงเทียน หรือชวนกันไปเที่ยวทะเล อันที่จริงแค่การให้ความสนใจเขาในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ทุก ๆ วัน สัมผัสกันหรือกอดกันบ้าง เป็นความโรแมนติกเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ช่วยให้เรามีชีวิตชีวาโดยไม่ต้องทุ่มเทมาก
    
          ถ้า เขากับเรามีความสุขกับงานอดิเรกคนละแบบกับเรา ก็ไม่เห็นเป็นไร ตามทฤษฎีบอกว่า ควรจะให้ความสนใจกับสิ่งที่เขารักบ้าง เพื่อเปิดประตูไปสู่โลกส่วนตัวของเขา หรือมีส่วนร่วมไปกับเขาวิธีอื่นก็ได้ เช่น หากเขาชอบดูฟุตบอล ก็นั่งดูเป็นเพื่อนไปซะเลย แล้วการที่เราได้แอบมองคนที่เรารักมีความสุข ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับก็เป็นเรื่องดีนี่นา นาน ๆ ไปอาจสนุกไปด้วยก็ได้ ไม่จำเป็นต้องมีโลกคนละใบเสมอไป
         
          อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะคิดว่าควรใช้วิธีไหน ทั้งเราและเขาต่างต้องสะสมต้นทุนไว้เยอะ ๆ นะคะ งานวิจัยอันหนึ่งของมหาวิทยาลัยวอชิงตันพบว่า คู่ผัวตัวเมียที่อยู่เย็นเป็นสุข นอกจากรักกันแล้ว ยังสะสมความรู้สึกดี ๆ เป็นทุนสำรองอยู่มาก เมื่อคู่แบบนี้ทะเลาะกันกี่ครั้งกี่หนหรือจะเกิดความเบื่อขึ้นมาในบางช่วง ก็ตาม ถ้ามันจบไปแล้ว ความรู้สึกดีต่อกันก็ยังอยู่ เพราะฉะนั้น เตือนสติตัวเองว่าถ้าเริ่มมองเขาในแง่ร้ายเมื่อไหร่ให้หยุดซะเถิดทูนหัว จะได้ไม่ต้องเหม็นหน้ากัน