สืบ นาคะเสถียร


ผมคิดว่า ชีวิตผมทำได้ดีที่สุดแล้วเท่าที่ผมมีชีวิตอยู่
ผมคิดว่า ผมได้ช่วยเหลือสังคมดีแล้ว
ผมคิดว่า ผมได้ทำตามกำลังของผมดีแล้ว
และ...ผมพอใจ ผมภูมิใจสิ่งที่ผมทำ ...

๑ กันยายน ๒๕๓๓ เมื่อเจ้าหน้าที่คนหนึ่งของเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง ไขกุญแจเข้าไปในบ้านพักของสืบ นาคะเสถียร ก็พบกระดาษแผ่นหนึ่งบนเตียงนอนมีข้อความว่า

ผมมีเจตนาที่จะฆ่าตัวเองโดยไม่มีผู้ใดเกี่ยวข้องในกรณีนี้ทั้งสิ้น

ลงชื่อ สืบ นาคะเสถียรผู้ตาย
(นายสืบ นาคะเสถียร)
๓๑ ส.ค. ๓๓

" สัตว์ป่า"

เสียงปืนที่ดังลั่น

ตัวแม่นั้นต้องสิ้นใจ

ลูกน้อยที่แบกไว้

กระดอนไปเพราะแรงปืน

ฝืนใจเข้ากอดแม่

หวังแก้ให้แม่ฟื้น

แม่จ๋าเพราะเสียงปืน

จึงไม่คืนชีวิตมา

โทษไหนจึงประหาร

ศาลไหนพิพากษา

ถ้าลูกท่านเป็นสัตว์ป่า

ใครเข่นฆ่าท่านยอมไหม

ชีวิตใครใครก็รัก

ท่านประจักษ์หรือไม่ไฉน

โปรดเถิดจงเห็นใจ

สัตว์ป่าไซร้ก็เหมือนกัน

บทกลอนได้รางวัลจากการประกวดคำขวัญด้านสัตว์ป่า-ป่าไม้ครั้งที่ ๓ ของ สืบ นาคะเสถียร
ซึ่งจัดโดยคณะวนศาสตร์ และกลอนบทนี้สามารถสะท้อนความรู้สึกของสืบที่มีต่อสัตว์ป่าได้ชัดเจนที่สุด

ถึงเวลาหรือยังที่เราทุกคนจะมีส่วนร่วมในการสอดส่องดูและและผลักดันให้ กระบวนการพิทักษ์และอนุรักษ์ป่าเป็นไปอย่างถูกต้องและเหมาะสม เริ่มจากการเรียนรู้ ทำความเข้าใจ และอยู่ร่วมกันอย่างพึ่งพา เริ่มต้นจากที่บ้านของคุณ ลูกหลานของคุณ และตัวคุณเถอะ

2 ก.ย. 53 เวลา 21:46 2,500 2 20
แชร์สกู๊ป
กรุณา Login เพื่อแสดงความคิดเห็น
ส่ง Scoop ให้เพื่อน
แจ้งลบไม่เหมาะสม
ความคิดเห็น

เรื่องอื่นๆ ที่น่าสนใจ

Loading...