หนูชื่อหลินปิง

เป็นลูกแม่หลินฮุ่ย

คุณๆอาจจะสงสัยว่า วันๆนึง หนูอยู่ที่นี่ต้องทำอะไรบ้าง

นอกจาก...นอน..

นอน...

แล้วก็นอน...

แหม...หนูก็ไม่ได้ขี้เกียจขนาดน้าน...ไม่เชื่อเดี๋ยวปั๊ดหวดด้วยคมแฝกซะนี่!

แม่ฮุ่ยสอนหนูว่า หนูเป็นผู้หญิง ต้องรู้จักทำงานบ้านงานเรือนไว้บ้าง

เช่น ถูบ้าน...

ถูๆๆๆๆให้สะอาดทุกซอกทุกมุม

หนูช้ำมาก...กระซิกๆ

แล้วก็ซักผ้า

หนูซักเก่งนะ

นอกจากนี้ แม่ฮุ่ยยังบอกอีกว่า

แม่ฮุ่ยและลูกปิงถึงเป็นชาวจีน แต่ก็อยู่เมืองไทย

หนูต้องช่วยหารายได้ให้เขา เพราะเขาเลี้ยงดูเราอย่างดี

เช่นการผลิตตะเกียบส่งไปขายที่จีน จีนได้ตะเกียบ ไทยได้เงิน win-win

แต่ไม้ที่แม่ฮุ่ยเอาไปทำตะเกียบนั่นมันคมแฝกหนู~~~~

แต่หนูก็ยังเป็นเป็นเด็กนะ ให้ทำงานทั้งวัน หนูก็เบื่อๆแหละ

มันต้องมีเล่นบ้าง

แต่เล่นในบ้านนานๆ มันก็เบื่อๆนะ หนูอยากออกไปดูโลกภายนอกบ้าง

หนูก็เลยพยายาม...แหกคุก!!

ครั้งแรกๆหนูทำไม่สำเร็จหรอก โดนพี่เลี้ยงจับได้ ก็เลยโดนส่งกลับเข้ามา

แต่หนูก็ไม่ยอมนะ แม่ฮุยบางทีก็ใจดี ร่วมมือกับหนู ช่วยดูต้นทางให้

ตอนแรกหนูก็ดีใจนะ ข้างนอกนี่ของเล่นเยอะกว่าข้างในอีก

แต่หนูก็พบว่าโลกภายนอกมันโหดร้ายจริงๆ T^T

หนูตกลงมาคราวนั้น หนูเจ็บมาก ต้องไปหาหมอ

หมอบอกหนูว่า ต้องฉีดยานะ แต่หนูกลัวเข็มมาก ก็เลยจะหนี แต่ว่า...T^T

หนูเลยเข็ดแล้ว กับโลกภายนอก กลับเข้าบ้านดีกว่า T^T

แต่ว่า...ก้นหนูติดกรงงงงงงง T^T

หนูดิ้นรนอยู่ตั้งนานแน่ะ

พอหนูกลับมา แม่ฮุ่ยก็ถามว่า เป็นยังไงล่ะ ซนดีนัก

แม่ฮุ่ยก็เลย...ถีบ...สั่งสอนหนูไปอีกที T^T

คืนนั้น แม่ฮุ่ยก็สั่งสอนหนู บอกให้หนูเป็นเด็กเรียบร้อย

ทำตัวให้สมเป็นกุลสตรีแบบแม่...-_-"

หนูนอนทบทวนคำสั่งสอนของแม่ฮุ่ยอยู่นาน..

แล้วหนูก็เลยต้องทำตามแม่...

ถึงหนูจะดื้อ จะซนไปบ้าง แต่หนูก็รักแม่นะ

แล้วยังไงมาเจอหนูปิงกับแม่ฮุ่ยได้ที่เชียงใหม่นะคะ บ๊ายบายค่า

แล้วยังไงมาเจอหนูปิงกับแม่ฮุ่ยได้ที่เชียงใหม่นะคะ บ๊ายบายค่า

Zzz...