ใจแม่(หมา)..

มรณัสสติ

ช่วงนี้เห็นกระไรตายกันบ่อยจัง...

เดือนที่แล้ว ทิดศักดิ์ที่เคยบวชอยู่ที่วัดท่าพระ เคยไปช่วยงานหลวงพ่อมหาสิงห์ ที่วัดพระพุทธบาทถ้ำป่าไผ่ อ.ลี้ จ.ลำพูน ได้พักหนึ่ง ทำกระไรไม่งามไว้ประมาณหนึ่ง สึกออกไปได้ไม่ถึงปี ก็ตาย รู้อีกทีเผาไปแล้ว

ต่อมาก็เจ้ายักษ์ตาย

มาเมื่อวานหลวงน้าอ๋อย ทำหน้าที่เฝ้าวิหารหลวงพ่อเกษร อยู่ที่วัด เห็นหน้ากันหลัด ๆ ก็มรณภาพเสียแล้ว ด้วยโรคหัวใจวายเฉียบพลัน ที่อ่าวมะนาว อ.หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์

มาเมื่อเช้านี้ ครับ ขณะกำลังออกบิณฑบาต ลูกหมานอนตาย ๒ ตัว ถูกรถโตโยต้าวิชเหยียบ โอ้หนอ... ชีวิตช่างไม่เที่ยง วันก่อนเพิ่งปรารภกับโยมกวางเจาถึงลูกหมาที่ทำท่าจักป่วย กินอะไรเข้าไปก็อ้วกออกมาหมด โยมกวางเจาเป็นโต้โผขอให้ข้าพเจ้าพามันไปคลีนิคสัตวแพทย์ด่วน หาที่อยู่คลีนิค เบอร์โทรศัพท์ และโอนค่ารักษามาให้เสร็จสรรพ แต่เผอิญว่า ค่ำแล้ว เลยต้องรอเป็นวันรุ่งขึ้น กว่าจักเสร็จธุระ ก็บ่ายสาม ไปดูมัน กลับหายดี เป็นหมาร่าเริงตามเดิม ยังปรารภว่า หมาวัดส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้ป่วยตาย เจอรถเหยียบตายเสียมากกว่า วันนี้ก็สมจริงดังคำที่พยากรณ์ไว้

บิณฑบาตกลับมาแล้ว ข้าพเจ้าก็ไปดูว่า เจ้าคนที่ถอยรถเหยียบลูกหมานั่น เขาจัดการกับศพลูกหมาอย่างไร

ปรากฏว่า...

เขาทิ้งน้อง ๆ ไว้ใต้ต้นไม้ ครับ รอให้มันเน่า แล้วก็ให้พระภิกษุเป็นผู้จัดการ ความรับผิดชอบเป็นเยี่ยมจริง ๆ ครับ เดี๋ยวว่าจักไปถ่ายทะเบียนรถเอามาประจานสักหน่อย

เห็นแม่มันแล้วก็สงสารจับใจ มันยังวน ๆ เวียน ๆ ดูลูกมันอยู่เลย พอข้าพเจ้าไปเก็บภาพ แล้วแวะไปป้อนนมให้เจ้าสองตัวที่วันก่อนป่วย ผอมกะหร่อง แต่ไม่ถูกรถเหยียบ ครับ ชีวิตเป็นของไม่เที่ยง ความตายเป็นของเที่ยงจริง ๆ วันก่อนมันยังทำท่าจักป่วยตาย ที่ไหนได้ เจ้าตัวอ้วน ๆ ปุ๊กลุ๊กท่่าทางสมบูรณ์ดี ชิงตายไปเสียก่อน เขาถึงว่า กะโหลกบางตายช้า กะโหลกหนาตายก่อน

พอเดินกลับมา ศพลูกหมาสองตัวหายไปแล้ว..

แม่มันคาบไปไว้อีกที่หนึ่ง ครับ มันคงไม่เข้าใจว่า ลูกมันตายไปแล้ว เห็นมันก็ยังไปเลียก้นลูกมัน ไปเลียเลือดที่หัวลูกมัน เลียจนสะอาดเจี๊ยบทีเดียว มองไกล ๆ เหมือนลูกสุนัขนอนหลับธรรมดา

ดูเหตุการณ์แล้ว อีกไม่นานก็คงบวมอืด แล้วเน่า ลำบากคนอื่นเก็บศพมันอีก ข้าพเจ้าเลยหาถุงพลาสติกมาเก็บศพน้อง ๆ ทั้งหลาย

แม่มันก็ยังไม่หายโศก พอไปเก็บศพ แม่มันก็วนเวียนเข้ามาเลียหัวเลียหางลูกของมันอีก เวทนาเหลือใจ ลูก ๆ ทั้งหลายดูไว้เถิด แม้สัตว์เดรัจฉาน สัญชาตญาณความเป็นแม่ยังรักลูกเข้มข้นขนาดนี้ แล้วแม่ของเราเล่า...