ตำแหน่งเรเดียนต์ของฝนดาวตกเพอร์ซิอัส ปี 2545
 ความเป็นมา 

          ฝนดาวตกเพอร์ซิอัสเริ่มปรากฏในบันทึกของชาวจีน มาตั้งแต่ปี ค.ศ. 36 นอกจากนี้ยังพบในบันทึกของญี่ปุ่นและเกาหลีในคริสต์ศตวรรษที่ 8, 9, 10 และ 11 จนกระทั่งปี 1835 จึงได้มีการค้นพบว่าเป็นดาวตกที่มีทิศทางพุ่งออกมาจากกลุ่มดาวเพอร์ซิอัสจากการคำนวณของจิโอวานนี เชพพาเรลลี จึงพบว่าดาวตกจากฝนดาวตกกลุ่มนี้มีวงโคจรใกล้เคียงกับดาวหางสวิฟต์-ทัตเทิล ซึ่งเข้ามาใกล้ดวงอาทิตย์เมื่อปี 1862 และอธิบายได้ว่าเหตุใดจึงมีอัตราการเกิดดาวตกสูงมากในช่วงปี 1861-1863

          ต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 อัตราการเกิดดาวตกลดลงอย่างมาก ก่อนที่จะเพิ่มขึ้นอย่างผิดปกติในปี 1920, 1931 และ 1945 ระหว่างปี 1973 ไบรอัน มาร์สเดน ได้พยากรณ์ว่าดาวหางสวิฟต์-ทัตเทิล จะกลับมาในปี 1981 โดยให้ค่าความคลาดเคลื่อนไว้ที่ 1 ปี หลังจากนั้นอัตราการเกิดดาวตกเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดในช่วงปี 1976-1983 แม้ว่าจะไม่มีการค้นพบดาวหางสวิฟต์-ทัตเทิลตามการพยากรณ์ของมาร์สเดน

          ต้นทศวรรษ 1990 มาร์สเดนได้ตีพิมพ์ผลการคำนวณครั้งใหม่ โดยพยากรณ์ว่าหากดาวหางสวิฟต์-ทัตเทิล เป็นดาวหางดวงเดียวกับที่เคกเลอร์มองเห็นในปี 1737 ดาวหางดวงนี้น่าจะเข้ามาใกล้ดวงอาทิตย์มากที่สุดในเดือนธันวาคม 1992 ซึ่งปรากฏว่าได้มีการค้นพบดาวหางดวงนี้อีกครั้งเมื่อปลายฤดูร้อนของปีนั้น ปีถัดมาปรากฏว่าฝนดาวตกเพอร์ซิอัสมีอัตราการเกิดสูงถึง 200-500 ดวงต่อชั่วโมง โดยมองเห็นได้ในยุโรป

  ตำแหน่งจุดกระจายของฝนดาวตกเพอร์ซิอัส ปี 2547

  ตำแหน่งจุดกระจายของฝนดาวตกเพอร์ซิอัส ปี 2548
 ข้อมูลเพิ่มเติม
    * ดาวตกจากฝนดาวตกเพอร์ซิอัสส่วนใหญ่มีสีขาว-เหลือง และสามารถพบลูกไฟได้เกือบครึ่งหนึ่งของดาวตกทั้งหมด
    * ดาวตกจากฝนดาวตกเพอร์ซิอัสมีอัตราเร็วประมาณ 59 กิโลเมตรต่อวินาที ช้ากว่าฝนดาวตกสิงโตซึ่งมีอัตราเร็ว 71 กิโลเมตรต่อวินาที

 

 

  .