กำเนิดถุงยางอนามัย

นายแพทย์กาเบ่รียล ฟอโลปิอุส ผู้เชี่ยวชาญด้านกายวิภาคชาวอิตาเลียน คือผู้ที่ ได้รับการยกย่องวาเป็น “บิดาแห่งถุงยางอนามัย” 

ในปี ค.ศ. ๑๕๕๑ ฟอโลปิอุสได้ออกแบบปลอกสวมองคชาต ซึ่งทำขึ้นจากผ้าลินินนิยมเรียกกันอย่างสุภาพว่า “เสื้อคลุม” (overcoat) แรกเริ่มฟอโลปิอุสคิดประดิษฐ์เสื้อคลุมขึ้น มิได้มีจุดประสงค์เพื่อเป็น เครื่องมือคุมกำเนิด แต่ตั้งใจจะให้เป็นเครื่องป้องกันการติดเชื้อกามโรค ซึ่งแพร่กระจายอยู่ทั่วไป

นอกเหนือจากผ้าลินินแล้ว ปลอกอนามัยของศตวรรษที่ ๑๖ ยังทำขึ้นจากลำไส้ของสัตว์ และเยื่อพังผืดของปลา เนื่องจากความหนาของปลอกอนามัยลดทอนความพึงพอใจจากการมีเพศสัมพันธ์ ประกอบกับไม่ช่วยป้องกันการติดโรคได้เสมอไปนัก เพราะใช้ไม่ถูกวิธี หรือใช้ซ้ำโดยไม่ล้างทำความสะอาดก่อน ปลอกอนามัยของฟอโลปิอุสจึงไม่ได้รับความนิยมในหมู่บุรุษเพศเลย ทั้งยังถูกมองอย่างเยาะหยันเสียด้วยซ้ำ

ปลอกอนามัยของฟอโลปิอุส ได้ชื่ออย่างเป็นทางการว่า “ถุงยางอนามัย” ได้อย่างไร ตามตำนานเล่าว่า คำว่า “คอนดอม"หรือถุงยางอนามัย มาจากชื่อของท่านเอิร์ลแห่งคอนดอม แพทย์ประจำพระองค์ของพระเจ้าชาร์ลส์ที่ ๒ ความเป็นนักเลงเจ้าชู้ของกษัตริย์องค์นี้เป็นที่ลือเลื่องในยุคนั้น พระองค์ทรงมีสนมมากมายนับไม่ถ้วน ถึงแม้ไม่ทรงมีรัชทายาทถูกต้องตามกฎหมายแม้แต่พระองค์เดียว แต่พระเจ้าชาร์ลส์ที่ ๒ ก็ทรงมีโอรสธิดานอกกฎหมายอยู่ทั่วราชอาณาจักร

ดอกเตอร์คอนดอมได้รับการขอร้องให้ช่วยหาหนทางป้องกันพระมหากษัตริย์นักรักจากโรคซิฟิลิส วิธีป้องกันของคอนดอม คือ ปลอกอนามัยจากลำไส้แกะที่ยืดเหยียดออก และชโลมน้ำมัน (ไม่มีการบ่งชี้ว่าคอนดอมทราบถึงสิ่งประดิษฐ์ของฟอโลปิอุส เมื่อร้อยปีก่อนหรือไม่ เล่ากันว่าตลอดช่วงชีวิตของแพทย์ประจำพระองค์ผู้นี้ เขาไม่ประสงค์ให้เรียกปลอกอนามัยที่คิดประดิษฐ์ขึ้นตามชื่อของเขา) ปรากฏว่า ปลอกอนามัยของดอกเตอร์คอนดอมได้รับความสนใจจากบรรดาขุนนางในราชสำนัก ซึ่งนิยมใช้สิ่งประดิษฐ์ใหม่นี้เพื่อป้องกันการติดเชื้อกามโรคเป็นอย่างมาก 

ในศตวรรษที่ ๑๗ และ ๑๘ พจนานุกรมหลายฉบับ ได้ให้คำนิยามถุงยามอนามัยของดอกเตอร์คอนดอมไว้อย่างมากมาย หลายคำนิยาม ตัวอย่างหนึ่งในพจนานุกรมคำหยาบ ตีพิมพ์ในกรุงลอนดอน เมื่อ ปี ค.ศ. ๑๗๘๕ ให้นิยามถุงยางอนามัยไว้ ดังนี้ “ไส้แกะตากแห้ง สวมโดยบุรุษในระหว่างร่วมเพศ เพื่อป้องกันการติดเชื้อกามโรค” คำนิยามมีต่อไปอีกหลายประโยค แต่ไม่มีข้อความใดเลยที่กล่าวถึงการคุมกำเนิด เพิ่งมาในศตวรรษที่ ๒๐ นี้เอง เมื่อยาเพนนิซิลินช่วยคลายความหวาดกลัวของผู้ชายต่อโรคซิฟิลิส ถุงยางอนามัยจึงถือเป็นเครื่องป้องกันการตั้งครรภ์อย่างแท้จริง 

ถุงยางอนามัยทำจากยางแข็ง กำเนิดขึ้นในราวปี ค.ศ. ๑๘๗๐ คนในเวลานั้นนิยมเรียกกันว่า “ยาง” (Rubber) ถุงยางชนิดนี้ยังไม่บางเป็นแผ่นฟิลม์ ไม่ได้ผ่านการฆ่าเชื้อโรค และไม่ใช่แบบใช้แล้วทิ้ง ผู้ใช้ได้รับคำแนะนำให้ล้าง “ยาง” ของเขาก่อนและหลังการมีเพศสัมพันธ์ และเขาสามารถใช้มันซ้ำแล้วซ้ำอีกจนกว่าจะมีรอยปริ หรือฉีกขาด แม้ว่าถุงยางชนิดนี้มีประสิทธิภาพดีและใช้สะดวกขึ้นมากแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้รับความนิยมอยู่ดี โดยถูกตั้งข้อรังเกียจว่าทำให้การร่วมเพศหมดรสชาติขาดความเร้าใจ ส่วนถุงยางสมัยใหม่ทำขึ้นจากยางสังเคราะห์แบบที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบันกำเนิดขึ้นเมื่อ ๖๐ ปีมานี้เอง