ดูจากเครื่องแบบที่หุ้มห่อร่างบอบบางแล้ว เธอน่าจะเป็น “นักเรียน” ชั้นมัธยมต้นจากที่ไหนสักแห่ง แต่พอพิเคราะห์อย่างถี่ถ้วน ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า 

เราก็ชักเกิดอาการไม่มั่นใจขึ้นมาทันควัน เธออาจไม่ใช่ “นักเรียน” เพราะจากสีสันของเครื่องสำอางที่บรรจงแต้มลงบนแก้ม อีกทั้งลิปสติกสีแปร๊ด อายไลเนอร์เข้มคล้ำรอบขอบตา และมาสคาราถูกปัดงอนงาม ล้วนชวนให้เราสงสัยในความเป็นนักเรียนของเธอคนนี้ 

เดินไปตามท้องถนน ย่านร้านตลาด หรือห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ไม่ยากที่คุณจะได้พบ “นักเรียน” แบบที่เราอ้างถึง เธอเป็น “นักเรียน” จริงๆ แถมสังกัดโรงเรียนชื่อดังทั้งนั้น เพราะป้ายบอกชัดติดแปะที่หน้าอก เพียงแต่ภาพลักษณ์ภายนอกของเธอต่างกันลิบลับกับ “นักเรียน” ในอดีต ที่มีดวงหน้าสวยใสเป็นธรรมชาติ เสื้อไม่รัดติ้วเผยถึงเนินเนื้ออันนวลเนียนอย่างจงใจ ที่สำคัญจริตจะก้านก็มีไม่มากเท่านี้ จนแทบหาแววความน่ารักไร้เดียงสาไม่เจอ 

ศิลปินหนุ่มไฟแรงจากเมืองเลย “เฟส-อัมรินทร์ บุพศิริ” เพิ่งจะได้เป็นบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากรมาหมาดๆ ใช้เวลาค้นหาตัวเองระหว่างเป็นนิสิต คณะจิตรกรรม ประติมากรรม และภาพพิมพ์ ทำงานเสียดสีสังคม โดยอาศัยจังหวะประเด็น “การลอกเลียน” ที่มีผลจากกระแสส่งถ่ายด้านวัฒนธรรมต่างถิ่น เพื่อสะท้อนถึงจุดเปลี่ยนทางความคิดของเยาวชนไทย ทั้งในฐานะ “ผู้บริโภค” อย่างไร้สติ และ “เหยื่อ” อันแสนอดสู

.

 

..

 

...

 

....

 

.....

 

.......

 

 

เฟส-อัมรินทร์ บุพศิริ   เจ้าของผลงาน