ประธานาธิบดีโอบามาของสหรัฐอเมริกา คนไทยหลายคนคงจะรู้จักเป็นอย่างดีว่าท่านเป็นประธานาธิบดีผิวสีหมึกคนแรกของ ประเทศมหาอำนาจ
แต่คนไทยหลายคนคงจะไม่ค่อยได้รู้จักถึงชีวิตส่วนตัวในบาง เรื่องของท่าน โดยเฉพาะเรื่องราวของท่านที่เคนยา

วันนี้ลุงกิ๊ได้มี โอกาสพบ ดร.กฤษณา ไกรสินธุ์ เภสัชกรยิปซีขวัญใจเด็กๆๆ ที่ท่านได้สละเวลาให้ลุงกิ๊ได้มีโอกาสได้พบกับท่านอีกครั้ง

วันนี้ ท่านมีเรื่องตื่นเต้นที่อยากเล่าให้ลุงกิ๊ฟัง เป็นเรื่องราวที่ลุงกิ๊ไม่เคยรู้เรื่องมาก่อนเลยครับ เกี่ยวกับเรื่องงานการกุศลของเภสัชยิปซีและเรื่องส่วนตัวของประธานาธิบดีโอ บามาที่เคนยา

 

วันนี้ ท่านมีเรื่องตื่นเต้นที่อยากเล่าให้ลุงกิ๊ฟัง เป็นเรื่องราวที่ลุงกิ๊ไม่เคยรู้เรื่องมาก่อนเลยครับ เกี่ยวกับเรื่องงานการกุศลของเภสัชยิปซีและเรื่องส่วนตัวของประธานาธิบดีโอ บามาที่เคนยา


Kibangkok: สวัสดี ครับ อาจารย์ ดีใจจังครับที่ได้พบอาจารย์อีกครั้ง อาจารย์เป็นอย่างไรครับ สบายดีไหมครับ อาจารย์ไปประเทศไหนมาครับคราวนี้
ดร.กฤษณา: พี่สบายดีค่ะ สบายๆๆเหมือนเดิมค่ะ พี่พึ่งกลับมาจากเคนยาค่ะ ไปช่วยงานเรื่องยาที่เคนยา เค้ามีปัญหานิดหน่อยค่ะ ตอนนี้เรียบร้อยดีแล้วค่ะ ไปคราวนี้นอกจากจะได้ทำงานแล้ว
พี่ก็ได้มีโอกาสพบกับบุคคลสำคัญระดับโลก เชียวนะค๊ะที่เคนยา


Kibangkok: ใคร หรือครับที่เคนยา มีบุคคลสำคัญระดับโลกด้วยเหรอครับ
ดร.กฤษณา: ก็มีนะซิค๊ะ ถ้าไม่มีท่านนี้ เราก็คงไม่มีโอกาสได้รู้จัก ประธานาธิบดีโอบามา เพราะ ท่านเป็นคุณย่า Sarah Obama ของโอบามาค่ะ คุณกิ๊คงจะพอทราบนะค๊ะว่า คุณพ่อของโอบามาเป็นชาวเคนยา

KiBangkok : ไม่เคยทราบมาก่อนเลยครับ ผมนึกว่าท่านเป็นชาวแอฟริกันในอเมริกา อาจารย์รู้จักด้วยเหรอครับ
ดร.กฤษณา: ค่ะ เมื่อเดือนเมษายน 2553 ที่ผ่านมา พี่ได้มีโอกาสพบโดยบังเอิญค่ะ คนขับรถที่เคนยา เค้าเล่าให้พี่ฟังว่า คุณย่าอยู่ที่เคนยานี่เอง พี่ก็เลยขอให้เค้าได้ช่วยพาพี่ไปเยี่ยม แต่คนขับรถเค้าก็บอกว่า ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เราจะได้มีโอกาสพบท่าน
เพราะถ้าไม่ได้นัดหมาย ท่านก็ไม่มักจะไม่ค่อยได้อยู่บ้าน หรือ อาจจะไม่ได้พบเลย และบ้านของคุณย่า ก็ห่างจากตัวเมืองKisumu ไปเกือบ 100 กม ซึ่ง บ้านท่านอยู่ที่เมือง Kogelo ค่ะ โชว์เฟอร์บอกว่า คนต่างชาติมาเยี่ยมท่านเยอะมาก แต่ก็น้อยคนนักที่จะได้เจอหรือหาบ้านท่านเจอ หนทางก็ไกล ถนนก็ไม่ได้ลาดยาง ฝุ่นแดงตลอดทาง

KiBangkok : โห น่าสนุกจังเลยครับ อาจารย์ช่วยเล่าให้ผมฟังด้วยครับ
ดร.กฤษณา: พี่จะเริ่มเล่าอย่างไรดีนะ งั้นดูภาพไปเล่าไปดีกว่านะค๊ะ พี่พึ่งไปอัดภาพมาด้วย จะเอาไปอวดคุณแม่ของพี่ที่สมุยค่ะ 

ดร.กฤษณา: อันนี้เป็นปั๊มน้ำมันที่ดีและราคาถูกของเมืองซีไอ ยา เมืองที่คุณย่าเค้าอยู่ค่ะ



ป้าย โฆษณาค่ะ ถูกและดี ยังไงๆๆเราก็ต้องเติมค่ะ เพราะไม่มีปั๊มที่ไหนอีกแล้วค่ะ ถนนหนทาง ก็เหมือนอย่างในภาพนะค๊ะ



ภาพ นี้เป็นประูตูทางเข้าบ้านของคุณย่าค่ะ บ้านก็เป็นบ้านหลังเล็กๆๆ มีรั้วและป้อมยาม ซึ่งก็พึ่งสร้างเมื่อไม่นานมานี้เองค่ะ คุณย่าท่านอยู่ที่นี่ค่ะ เรียบง่าย สมถะมากๆๆค่ะ


ภาพนี้เป็นภาพหลุมฝังศพของคุณพ่อและคุณปู่ของโอบามาค่ะ ทั้งสองท่านได้พักผ่อนในสวน ในบริเวณบ้านๆๆหลังนี้ค่ะ หลังจากที่ท่านได้เสียชีวิต ครอบครัวก็ฝังท่านทั้งสองไว้ไกล้ๆๆกันในบริเวณสวนของบ้านค่ะ 

เป็น ครอบครัวที่อบอุ่นมากค่ะ คุณพ่อของโอบามาเป็นคนที่เก่งมากค่ะ ท่านเป็นชาวบ้านธรรมดา แต่ก็เป็นคนเรียนเก่ง สามารถสอบชิงทุนไปเรียนที่มหาวิทยาลัยฮาวาร์ดของ อเมริกา จนจบปริญญาเอกทางด้านเศรษฐศาสตร์ ท่านเก่งมากและน่าทึ่งนะค๊ะ 

หลัง จากที่ท่านเรียนจบ ท่านก็กลับมาช่วยเหลือครอบครัว และชุมชนของท่านอีกด้วยนะ๊๊ค๊ะ



ลาน ต้อนรับของคุณย่าค่ะ ผู้ชายเสื้อสีฟ้านี้เป็นโชว์เฟอร์ค่ะ เค้าเป็นล่ามให้พี่ด้วยค่ะ คุณย่าพูดภาษาพื้นเมืองค่ะ ล่ามเค้าจะแปลจากภาษาพื้นเมืองเป็นภาษาอังกฤษให้พี่ฟังค่ะ

เวลามีแขก มาเยี่ยม ท่านก็จะออกมาพบที่ใต้ต้นไม้นี้ค่ะ ชีวิตท่านเรียบง่ายมากค่ะ 

Kibangkok: อาจารย์ครับ ถ้าเป็นที่เมืองไทย ถ้าหลานชายได้เป็นใหญ่เป็นโตแบบนี้ คงจะไม่ใช่แบบนี้แน่เลย 



Kibangkok: อาจารย์ครับ อาจารย์ไปเยี่ยมคุณย่ากับใครบ้างครับ เห็นในภาพมีหลายคนจังเลยครับ ผู้หญิงหน้าตาดีคนนั้นและหนุ่มหน้าเกาหลีคนนั้นเป็นใคร เหรอครับ
ดร.กฤษณา : อ๋อทั้งสองคนเป็นอาสาสมัคร เป็นแฟนคลับของพี่เองค่ะ พี่ผู้หญิงสวยๆๆคนนี้ชื่อ ภญ.อัจฉรา เอกแสงศรี หรือพี่เอื้อย เป็น ผอ.ศูนย์วิจัยขององค์การเภสัชกรรม ผู้ที่อยู่เบื้องหลังของการคิดค้นยาดีราคาถูกที่องค์การเภสัชกรรม คนนี้แหละค่ะที่ช่วยสานต่อเรื่องยาต้านเอดส์ของพี่ที่องค์การเภสัชกรรม 

และ หนุ่มคนนั้น ชื่อคุณหมอคณะพล อดีต ผอ.โรงพบายบาลป่าบอล ทั้งสองลาพักร้อนและขอเป็นอาสาสมัครไปช่วยงานที่เคนยา ที่ รพ.คามิเลียน

ร.พ.คามิเลียน เป็นรพ.ที่พี่ไปอาสาช่วยเหลือทำยามาเลเลียและHIVค่ะ ทั้งสองอาสาไปช่วยงานช่วงเวลาสั้นๆๆที่ รพ.คามิลเลียนที่เคนยาค่ะ เป็นโรงพยาบาลของแคทอลิคที่ช่วยเหลือผุ้ป่วย HIV สถานที่แห่งนี้พี่เคยขอให้รัฐบาลไทยช่วยเหลือ แต่ก็ไม่มีใครสนใจ น่าเสียดายนะค๊ะ เพราะที่นั่นผู้ป่วยเยอะมาก โดยเฉพาะคนยากไร้ยากจน ใครเอาอะไรไปช่วยเหลือก็ถึงมือคนยากไร้กันทุกคน เวลาเห็นคนยากจนหายป่วย มีชีวิตรอด มันมีความสุขมากนะค๊ะ 

Kibangkok: อาจารย์ครับ หากรัฐบาลไทยหรือหน่วยงานราชการไทยเข้าใจถึงความสุขที่ได้รับจากการให้และ เข้าใจความหมายของมนุษยธรรมมากขึ้น ผมเชื่อว่าประเทศเราน่าจะมีความสุขมากกว่านี้นะครับ เสียดายที่คนไทยและข้าราชการไทย(บางคน)ห่วงหน้าตาและเกียรติยศศักดิ์ศรีมาก จนเกินไป จนไม่มีเวลานึกถึงผู้อื่นกันสักเท่าไร น่าเสียดายจังนะครับ 

Kibangkok: ทั้งสองคนโชคดีจังเลย ได้ไปทำบุญด้วย ได้เที่ยวด้วย(แม้จะสถานที่จะดูทุรกันดารก็ตาม)
ดร.กฤษณา : คงเป็นเรื่องบังเอิญที่ทำให้พวกเราได้มีโอกาสพบกันและ ทำงานร่วมกันน่ะค่ะ ที่เมืองไทยยังมีคนมีน้ำใจอีกเยอะนะค๊ะ มีหลายคนสมัครและอาสาอยากช่วยงานพี่ยอะมากค่ะ พี่โชคดีค่ะที่เกิดมาเป็นคนไทย การให้ก่อให้เกิดความสุขค่ะคุณกิ๊ จริงไหมค๊ะ

Kibangkok: คุณ ย่าเป็นอย่าไรครับ อาจารย์ได้คุยกับท่านหรือเปล่า
ดร.กฤษณา: ท่านอัธยาศรัยดีมากค่ะ ดูแล้วเหมือนคุณย่าใจดีคนหนึ่งค่ะ ท่านรักบ้านเกิดท่านมากนะค๊ะพี่ได้แอบถามท่านว่า ทำไมท่านไม่ไปอยู่กับหลานชายที่อเมริกาค๊ะ คุณกิ๊ทราบไหมค๊ะว่าท่านตอบว่าอย่างไร

"ถ้าย่าไปอยู่ที่อมริกา ถ้ามีใครมาเยี่ยมย่าที่เคนยา ใครจะอยู่คอยพบล่ะค๊ะ"







Kibangkok: อาจารย์ครับ ที่หมู่บ้านเป็นอย่างไรบ้างครับ ชาวบ้านเค้าอยู่กันอย่างไร
ดร.กฤษณา : ที่หมู่บ้านก็เป็นเหมือนหมู่ บ้านเหมือนบ้านเรา เป็นสังคมเกษตกรรมอยู่กันแบบครอบครัวคล้ายๆๆบ้านเราค่ะ ใครมีอะไรก็ช่วยกัน ที่นั่นอาจจะไม่ค่อยทันสมัย เจริญเหมือนบ้านเรา แต่สังคมของเค้าอบอุ่น มีน้ำใจกันแก่กันและกันค่ะ

ตรงนี้เป็นแปลงทดลองปลูกพืชค่ะ ทางการมาทำการทดลองปลูกพืชให้กับชาว บ้านว่า ปลูกอะไรที่จะให้ผลผลิตได้ดี ทุกแปลงจะมีชื่อเขียนไว้ว่าเป็นของใคร ปลูกอะไร



ภาพ ด้านล่างนี้เป็นประตูของโรงเรียนประจำหมู่บ้าน คุณพ่อของโอบามาได้สร้างโรงเรียนที่นี่ไว้ แต่ท่านก็สร้างไม่สำเร็จเพราะเสียชีวิตเสียก่อน หลังจากโอบามาได้รับคัดเลือกเป็นผู้ว่าการชิคาโก โอบามาก็ได้กลับมาสร้างโรงเรียนนี้จนเสร็จ และทางโรงเรียนก็ได้สลักชื่อไว้ที่ประตูเพื่อเป็นเกียรติค่ะ



ดู บรรยากาศโรงเรียน สนุกสนานดีนะค๊ะ ที่นี่คือโรงเรียนของคุณพ่อโอบามาค่ะ




Kibangkok: อาจารย์ครับ คุณย่าของโอบามารู้จักประเทศไทยไหมครับ
ดร.กฤษณา : ท่านไม่รู้จักหรอกค่ะ ประเทศไทยเป็นประเทศเล็กๆๆ ชาวเคนยาส่วนใหญ่ก็ไม่รู้จักหรอกค่ะ คณะของพี่คงเป็นคนไทยแรกกระมังที่ท่านได้มีโอกาสพบท่านค่ะ คุณย่าก็คงอดสงสัยอยู่กระมังค๊ะ ประเทศไทยอยู่ที่ไหนกัน

Kibangkok: อาจารย์ครับ การไปเยี่ยมคุณย่าในครั้งนี้ อาจารย์คงจะประทับใจไปอีกนานเลยนะครับ
ดร.กฤษณา: คุณย่าท่านน่ารักมากค่ะ สมถะ เรียบง่าย ไม่ถือตัวนะค๊ะ พี่ดีใจมากค่ะที่ได้พบท่าน เป็นเรื่องบังเอิญจริงๆๆค่ะที่ได้พบท่านนะค๊ะ และพี่ก็ทึ่งในความสามารถของคุณพ่อของโอบามาด้วยค่ะ ที่เป็นชาวบ้านธรรมดาในหมู่บ้าน แต่สามารถเล่าเรียนได้จบปริญญาเอกที่ฮาวาร์ดในอเมริกาได้ พี่ประทับใจในความสามารถมากค่ะ เป็นความภาคภูมิใจที่ยิ่งใหญ่ของชาวเคนยาเลยนะค๊ะ ในการเข้าพบคุณย่าครั้งนี้ พี่ประทับใจประโยคนี้ของคุณย่าค่ะ

"ถ้า ย่าไปอยู่ที่อมริกา ถ้ามีใครมาเยี่ยมย่าที่เคนยา ใครจะอยู่คอยพบล่ะค๊ะ" ประโยค นี้บ่งบอกถึงความรักที่ท่านมีต่อหมู่บ้านของท่าน ไม่ว่าอะไรจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร ท่านจะมีชื่อเสียงหรืออย่างไร ท่านก็รักบ้านเมืองของท่านเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

Kibangkok: อาจารย์ครับการทำงานที่เคน ยาสนุกและมีความสุขมากไหมครับ
ดร.กฤษณา: ค่ะ ไม่ว่าที่ไหนๆๆที่ได้เดินทางไปในแอฟริกา พี่ก็มีความสุขหมดค่ะ เพราะที่นั่นสวยงาม ผู้คนก็น่ารัก เด็กๆๆน่ารักมากค่ะ ที่สำคัญที่นั่นมีความทุกข์ยากเยอะค่ะ เค้าลำบากกว่าคนไทยมากค่ะ บางที่ก็แร้นแค้นมาก พี่ดีใจทีพี่ได้เห็นโอกาสให้พี่ได้ทำงานเยอะมากค่ะ ลำบากกายค่ะแต่ก็สบายใจนะค๊ะ ไม่ต้องกลัวอะไร ไม่ต้องระมัดระวัง เหมือนอยุ่ที่เมืองไทยค่ะ คุณกิ๊คงพอจะเข้าใจนะค๊ะว่าพี่หมายถึงอะไร

Kibangkok: อาจารย์ครับขอบคุณมากครับ สำหรับภาพถ่ายและเรื่องเล่าของประธานาธิบดีโอบามา เรื่องราวที่ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยครับ เดี่ยวผมต้องไปหาซื้อหนังสือประวัติโอบามามาอ่านเสียหน่อยแล้วครับ มีบางอย่างที่น่าสนใจมากครับในเรื่องของแรงบันดาลใจของประธานาธิบดีคนนี้

ผม ไม่เคยสนใจโอบามามาก่อนเลย แต่พอได้ฟังอาจารย์พูดเกี่ยวกับเขา ทำให้ผมอยากจะศึกษาประวัติของผู้ชายคนนี้จังครับ 

หากใครได้มีโอกาสไปเที่ยวเคนยา ก็อย่าลืมหาโอกาสไปเยี่ยมคุณย่า Sarah Obama กันนะครับ