นี่คือภาพของบุคคลในประวัติศาสตร์ที่ได้รับบาดแผลจากสงคราม ซึ่งแต่ละค้นนั้นล้วนแล้วแต่เป็นบาดแผลเลวร้ายที่ไม่สามารถรักษาให้กลับมาเหมือนเดิมได้ และมันสร้างแผลทางจิตใจที่ตามหลอกหลอนพวกเขาไปจนวันตาย 

เนื่องจากการแพทย์ในสมัยก่อนนั้นยังไม่สามารถรักษาอาการต่างๆ ให้กลับมาเหมือนเดิมได้ และการทำศัลยกรรมพลาสติกก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยเพราะขาดทั้งความรู้และอุปกรณ์ ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะได้รับบาดแผลเลวร้ายแต่ก็ยังโชคดีที่รอดชีวิตมาได้ 

1. ชายหนุ่มคนนี้เข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลเวอร์จิเนียเมื่อปี 1865 เนื่องจากมี "แผลเรื้อรังที่ข้อศอก" โดยเขาได้รับการรักษาด้วยการใช้น้ำมันสน น้ำมันก๊าด และน้ำมัน สุดท้ายเขารอดชีวิตมาได้แต่ก็ไม่สามารถกลับมาเหมือนเดิมได้อีก

2. นี่คือภาพถ่ายของ Joseph Harvey หลังจากที่เขาถูกยิงเข้าที่ใบหน้าผ่านมา 2 ปี การสูญเสียของผิวหนังของเขาบริเวณแก้มไม่สามารถรักษาได้ ทำให้แก้มของเขาเป็นรูโหว่ และต้องประสบปัญหาของเหลวและน้ำลายไหลออกมาจากแผลเป็น

3. ไม่ใช่ทุกคนจะรอดชีวิตมาได้จากการถูกยิงเข้าที่ท้องในช่วงสงครามกลางเมือง แต่ H. A. Barnum กลับรอดมาได้ราวปาฏิหารย์ แต่เขาก็ไม่สามารถกลับมาเป็นปกติได้ทั้งยังมีแผลเป็นขนาดใหญ่อีกด้วย

4. ทหารหนุ่มคนนี้เข้ารับการผ่าตัดถึงสองครั้งในช่วงเวลา 5 เดือน ครั้งแรกเขาได้รับบาดเจ็บที่ขาจากปืนดาบจนต้องตัดขาทิ้งตั้งแต่เข่าเป็นต้นไป หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ต้องเข้ารับการผ่าตัดครั้งที่สองเพราะบาดแผลจากครั้งที่แล้วติดเชื้อจนต้องตัดต้นขาทิ้งอีก ทำให้เขากลายเป็นคนพิการ

5. ชายคนนี้สูญเสียแขนของเขาจากการถูกยิง แม้ว่าเขาของเขาจะใช้งานไม่ได้ แต่ยังโชคดีที่เขาไม่ต้องตัดแขนทิ้งและสามารถขยับมือได้เล็กน้อย

6. พลทหาร Charles Myer สูญเสียขาขวาของเขาไป แต่เขายังภูมิใจที่มีโอกาสรอดชีวิตมาได้

7. Joseph Brown ได้รับบาดเจ็บที่คอจนหลอดเลือดแดงโป่งพอง ซึ่งเป็นกรณีที่หาพบได้ยากมากและต้องเข้ารับการผ่าตัดเพื่อทำการรักษา แต่คาดว่าเขาน่าจะเสียชีวิตจากอาการป่วยนี้

8. ชายน่าเหลือเชื่อที่รอดชีวิตมาได้ราวกับปาฏิหารย์ หลังจากได้รับบาดเจ็บอย่างหนักที่หน้าอกและท้อง

9. ชายที่ถูกกระสุนปืนยิงทะลุหน้าอก โดยเส้นสีแดงในภาพเป็นเส้นทางของกระสุนที่ผ่านร่างกายเขาไป และเขาโชคดีมากที่รอดชีวิตมาได้

10. นี่คือกลุ่มคนที่ได้รับบาดเจ็บอยู่ด้านนอกโรงพยาบาลใน Fredericksburg พวกเขารอดชีวิตจากการรบมาได้ แต่คงต้องใช้เวลาในการรักษาตัวนานถึงจะแข็งแรงพอจนเดินทางกลับบ้านได้