ระวัง!!! จดหมายลูกโซ่ นำความตายมาให้

คอลัมน์ ขนหัวลุก
โดย ใบหนาด

          "จั๊กจั่น" เล่าเรื่องสยองขวัญ จากหอพักนักศึกษาหญิง ให้ฟังว่า . . .ที่ หอพักนักศึกษา เด็กสาวสองคนนั่งอยู่บนโต๊ะทานข้าว คนนึงกำลังตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

          "...ชั้นต้องตายแน่ๆ เลย..." หยกถือซองจดหมายไว้ในมือ เธอเพิ่งได้รับจดหมายลูกโซ่มา มันจ่าหน้าซองถึงหยก

          "หยก แกอย่าบอกนะว่าแกเชื่อไอ้จดหมายเนี่ย" หน่อย หยิบจดหมายจากมือหยกมาฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เธอเป่าเศษกระดาษที่แหลกละเอียดให้มันปลิวไปทั่วห้อง...หยกมองสิ่งที่หน่อยทำอย่างไม่เชื่อสายตา

          "หน่อย!! แกทำอะไรของแกน่ะ" หยกลนลานลุกขึ้น เธอทำท่าจะก้มลงไปเก็บเศษจดหมาย (ลูกโซ่) ที่ตอนนี้เป็นชิ้นเล็กๆ เกลื่อนไปทั่วพื้น หน่อยเห็นอาการประสาทเสียของหยก เธอจึงรีบเข้าไปเขย่าตัวเพื่อนเบาๆ

          "ไม่เป็นไรแล้วหยก ชั้นทำลายมันแล้ว คำสาปบ้าบอคอแตกของมันพังไปด้วยแล้วแหละ"

          หยกเอามือขาวๆ ปาดน้ำตา... "จริงเหรอ...แล้วชั้นจะไม่ตายเหรอ..." เสียงเธอสั่นเครือ หน่อยเอาเท้าขยี้ไปตามเศษจดหมายนั้น

          "หยก ถึงเธอเขียนก็ไม่มีทางทันอยู่ดีแหละ มีอย่างเหรอ ให้เขียนจดหมาย 300 ฉบับภายใน 1 วัน ถ้าทำตามจะได้ขึ้นสวรรค์ ถ้าไม่ทำตาม ปีศาจจะมาฆ่าถึงที่บ้าน...นี่มันยุคไหนแล้ว เธอจะไปเชื่ออะไรกับไอ้จดหมายปัญญาอ่อน! ที่ไอ้เวรขาดความอบอุ่นที่ไหนส่งมาแกล้งก็ไม่รู้...เหลวไหลน่า ป่านนี้คนเขียนมันคงหัวเราะตายไปแล้วมั้ง!!!!"

          "ไม่ใช่แค่นั้นนะหน่อย! เธอยังอ่านไม่จบ..." หน่อยเอามือขยี้ผมตัวเองอย่างหงุดหงิด "มันจะเขียนว่าอะไรต่อก็ช่างหัวมันเหอะ บอกแล้วไงหยกเอ๊ย...ว่ามันไร้สาระชิบเลย!!!"

          หยกมองไปที่เศษจดหมายด้วยความตื่นตระหนก ในใจของเธอกำลังกลัวและสับสน ถ้าจดหมายนี้เป็นเรื่องที่ไร้สาระอย่างที่หน่อยว่าจริงๆ ก็ดี แต่ถ้าไม่ล่ะ...

          "เอ้า...ไปดูหนังกันดีกว่า แก้เซ็ง" หน่อยหยิบมือถือขึ้นมาเช็กรอบหนัง...หลังจากเดินผ่านประตูห้างสรรพสินค้าหรูแห่งนี้ไม่นาน ทั้งคู่ก็เดินเข้ามาในโรงหนัง...ความตื่นเต้นของภาพยนตร์ ทำให้หยกลืมเครียดเรื่องจดหมายไปสนิท...

          เวลาดึกสงัด หยกนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง หน่อยนอนไม่หลับ เธอนอนพลิกไปพลิกมา กอดก่ายหมอนข้างอยู่บนเตียง "ไม่น่ากินกาแฟไปมากเล้ยย" เธอพึมพำเบาๆ

          นาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืนกว่า...หน่อยคิดถึงเรื่องจดหมายขึ้นมาทันที!

          ในจดหมายบอกว่า ถ้าหยกไม่เขียนและส่งต่อจดหมาย 300 ฉบับ ภายใน 1 วัน ปีศาจจะมาฆ่าหยกถึงบ้าน ความกลัวเข้ามาในใจหน่อยแวบนึง...เธอเป็นห่วงหยก ทั้งๆ ที่หน่อยก็คิดอยู่เต็มอกว่าเรื่องจดหมายเป็นเรื่องไร้สาระ แต่ก็ไม่รู้ว่ามีอะไรทำให้หน่อยขนลุก

          หน่อยค่อยๆ หันไปหาหยก...เธอเขย่าตัวหยกเบาๆ จนหยกงัวเงียตื่นขึ้น "อ้าว...มีไรหน่อย"

          "หยก...แกยังไม่ตายใช่เปล่า" หน่อยไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าตัวเองถามอะไรออกไป อาจเป็นเพราะเธอเป็นห่วงหยกมากเกินไป หยกแทบไม่เชื่อหูตัวเอง "ก็แกบอกเองนี่นาหน่อย ว่าจดหมายมันไร้สาระ แล้วแกจะมาถามอะไรชั้นเนี่ย"

          หน่อยนั่งคิด แล้วเอามือเขกหัวตัวเอง "เออว่ะ! ชั้นก็บ้าว่ะ เหอๆๆ นอนดีกว่า"

          "เดี๋ยวเราไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะ ปวดท้องอ่ะ" หยกเดินสะลึมสะลือไปเข้าห้องน้ำที่มุมห้อง หน่อยค่อยๆ เอาผ้าห่มมาคลุมร่างกายตัวเอง เธอพลิกตัวไปทางหน้าต่าง

          ในวินาทีนั้น หน่อยขนลุกเกรียว หัวใจเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลย

          "ปีศาจ!!" หน่อยครางออกมาเบาๆ ร่างที่ค่อยๆ ทะลุผ่านหน้าต่างเข้ามาคือตัวอะไรบางอย่างที่มีรูปร่างเหมือนคน แต่ไม่ใช่คนแน่นอน ผิวกายมันสีแดงลุกเป็นไฟ ดวงตาสีดำขลับ มีปีกเหมือนค้างคาว มีเขาที่หัวสองอัน ในมือถือสามง่ามอันใหญ่แหลมคม! มันค่อยๆ เดินตรงมาที่เตียง แยกเขี้ยวมันวาว แลบลิ้นสองแฉกออกมา หยกเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำพอดี เธอแทบเป็นลมกับภาพที่เห็น

          หน่อยรีบกระโดดเข้าไปขวางหยกทันที "อย่ามายุ่งกับหยกนะ!" หน่อยตะโกนด่ามัน แล้วหันไปหาหยกที่กำลังกลัวตัวสั่น "รีบหนีไปเร็วๆหยก..."

          สายเสียแล้ว! ไม่ทันที่หยกจะหนีไปไหน ปีศาจตนนั้นก็ค่อยๆ เดินตรงมาที่ทั้งสอง ปีกสีแดงแผ่ขยายไปทั่วห้อง มันยกสามง่ามขึ้นมาเงือดเงื้อสุดหล้า...ฉั่วะ!!!!!!!! เลือดสดๆ แดงฉาน สาดกระจาย เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสดังไปทั่วห้อง

          ร่างของหญิงสาวค่อยๆ ล้มไปกองที่พื้น ร่างกายอันบอบบางกระเสือกกระสนด้วยความเจ็บปวด แววตาของเธอเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น มันแฝงไปด้วยความงุนงงและสงสัย

          ปีศาจหายไปแล้ว เลือดสีแดงฉานไหลรินนองทั่วพื้น เสียงสะอื้น เสียงหายใจเบาๆ ผสมกับบรรยากาศในห้องยามค่ำคืน ทำให้ทุกอย่างดูหดหู่ขึ้น

          "หน่อย...ชั้นลืมบอกเธอไป..." เสียงหยกสั่นเครือ น้ำตาไหลริน

          "อะ...ไร..." หน่อยเหลือกตาขึ้นมอง "อะไรเหรอหยก..."

          หยกพูดที่หูหน่อยเบาๆ "หน่อย ชั้นลืมบอกเธอไปว่าเธอยังอ่านจดหมายนั่นไม่จบ ในตอนท้ายของจดหมายมันเขียนไว้ว่า ถ้าใคร ทำลายจดหมายฉบับนี้ จะโดนปีศาจฆ่าแทนเจ้าของจดหมาย!"

          หน่อยลืมตาโพลงด้วยความช็อก...เอามือกุมที่แผลของตัวเอง เลือดยังไหลไม่หยุด ลมหายใจของหน่อยกำลังจะหมดลง หยกโอบกอดหน่อยไว้ แล้วพูดเสียงสั่นเครือ "ขอบคุณนะหน่อยที่เอาจดหมายเราไปฉีกทิ้งซะ"