ขณะที่กรุงศรีอยุธยา กำลังจะเสียเอกราชเป็นครั้งที่ 2 ให้แก่พม่านั้น สมเด็จพระเจ้าตากสิน ได้ตัดสินพระทัยนำทหาร 500 นาย ตีฝ่าวงล้อมของพม่าออกจากกรุงศรีอยุธยา จนมาถึงวัดโพสังหาญ แห่งนี้ กองทัพของฝ่ายพม่าก็เกิดยกทัพตามมาทัน จึงเกิดการรบกัน ถึงขั้นตะลุมบอน แต่ในขณะที่สู้รบกันอยู่นั้น สมเด็จพระเจ้าตากสินตกอยู่ในวงล้อมของพม่า

พลันก็ปรากฏว่ามีวีรสตรี 2 คน มือ 2 ข้างถือดาบ วิ่งออกมาฟาดฟันพม่าข้าศึกที่กำลังล้อมสมเด็จพระเจ้าตากสิน จนสมเด็จพระเจ้าตากสินสามารถตีฝ่าวงล้อมของพม่าข้าศึกออกไปได้ แต่ปรากฏว่า วีรสตรี นิรนามทั้งสองต้องมาสังเวยชีวิตลง ณ ทุ่งโพสังหาญนี้

ต่อมาสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช สามารถกู้เอกราชของชาติไทยแล้วทรงขึ้นครองราชย์แล้วทรงรำลึกถึงคุณงาม ความดี จึงทรงโปรดทำนุบำรุงบ้านโพสังหาญ และวัดวาอารามขึ้นมาใหม่ทรงพระราชทานนามว่า โพสาวหาญ อันหมายถึง " หมู่บ้านอันมีวีรสตรีผู้กล้าหาญ น่าภาคภูมิใจ "

ในปัจจุบันได้สร้างรูปปูนขึ้น เพื่อให้เป็นอนุสรณ์แก่ชนรุ่นหลังให้รำลึกถึงคุณงาม ความดีของวีรสตรีผู้กล้าหาญ ทั้ง 2 คน ที่ยอมเสียสละชีวิต เพื่อปกป้องผืนดินของไทยไว้ให้ลูกหลานไทยได้อยู่ร่มเย็นเป็นสุขตลอดมา