ไม่มีหลักกิโลเมตรใด อยู่ไกลเกินพาหนะที่ชื่อว่า"ความเพียร"
..............

เรื่องเล่าจากคุณYu Wanwadee
นี่คือพี่หมวย พี่หมวยเป็นพนักงานแผนก spooling อยู่กับโรงงานมา 18 ปีแล้ว พี่หมวยจบมัธยมปลาย ไม่ได้เป็นคนเก่งมาก แต่เป็นคนนิสัยดี ดูซื่อๆ ขยันและมีน้ำใจ พอบริษัทมีโครงการขายบ้านให้พนักงานราคาพิเศษพี่หมวยก็รีบมาลงชื่อด้วยหน้าตายิ้มแย้ม ซึ่งมันก็ทำให้เรากังวลใจเพราะถึงจะลดแล้ว ราคาบ้านที่พี่หมวยต้องจ่ายก็ยังกว่า 800,000 บาท พอมาคำนวณกับรายได้พี่หมวยในตอนนี้แล้วมันก็ยากจริงๆที่จะผ่อนไหว (พี่หมวยเป็นพนักงานรายวัน รายได้ไม่ถึงวันละ 350 บาท) แต่เราก็ไม่อยากปฏิเสธให้พี่หมวยเสียความตั้งใจ เลยลองทำเป็นทางเลือกว่าถ้าพี่หมวยผ่อนเดือนละ 3,000 บาท (เราคำนวณยอดที่ต้องผ่อนต่อเดือนโดยใช้เพดานที่ไม่เกิน 35% ของรายได้) เป็นเวลา 8 ปี พี่หมวยต้องเพิ่มเงินดาวน์อีกเกือบ 5 แสน (ซึ่งเราคิดว่าไม่มีทางมีแน่ๆ พนักงานรายวันส่วนใหญ่ใช้เงินเดือนชนเดือน ที่ต้องกู้บริษัทก็เยอะ) พอเราแจ้งตัวเลขไป พี่หมวยยิ้มตอบกลับมาว่าไม่มีปัญหาค่ะ พร้อมทั้งเอากระเป๋าที่ใส่สลากออมสินขึ้นมา "พี่พอจะมีเงินเก็บบ้าง" โอ้ว!! แม่เจ้า สลากกว่า 30 ใบ ตั้งแต่ใบละ 5 พัน จนถึงใบละ 9 หมื่น รวมแล้วเป็นเงิน 737,000 บาท พี่หมวยบอกว่าเกือบทั้งหมดได้จากการทำงานที่นี่!! เรื่องที่ได้ยินจากพี่หมวยทำให้เราตื่นเต้นดีใจมาก เพราะเรามีปมในใจตลอดมาว่า บริษัทเราเป็นบริษัทเล็ก เงินเดือนก็ไม่เยอะ โบนัสก็ไม่มาก คนที่อยู่กับบริษัทมานานๆ จะเอาเงินเก็บที่ไหนไปซื้อบ้าน Y_Y แต่พี่หมวยทำให้เราต้องเปลี่ยนความคิดใหม่ ถ้าขยันอดออม มีวินัยในการใช้เงิน ต่อให้รายได้ไม่มากก็สามารถมีเงินเก็บเป็นกอบเป็นกำได้ เราขออนุญาตพี่หมวยแล้วว่า ขอเอาเรื่องพี่หมวยมาเล่านะ เผื่อใครได้ยินได้ฟังเรื่องพี่หมวยแล้วจะได้มีกำลังใจ