คำว่าซาดิสม์ ต้นกำเนิดมาจากชายสูงศักดิ์นามว่า มาคิส เด ซาด (Marquis de Sade) ซึ่งเป็นคนโหดเหี้ยม อำมหิต และชอบความรุนแรงทุกรูปแบบโดยเฉพาะเรื่องเพศ จนกระทั่งชื่อของเขาถูกนำมาตั้งเป็นชื่อโรคจิต ประเภทหนึ่ง กล่าวคือผู้ป่วยทางจิตประเภทนี้เป็นพวกชอบความรุนแรง และชอบทรมานคู่นอนขณะร่วมเพศ

เด ซาด เกิดเมื่อวันที่ 2 มิถุนายน 1740 ที่กรุงปารีส ฝรั่งเศส เขามีชื่อเต็มว่า Donatien Alphonse François เป็นลูกขุนนางชั้นสูง ใช้ชีวิตในปราสาท มีชีวิตที่สมบูรณ์แบบ แม่ของ เด ซาด เป็นนางกำนัลของเจ้าหญิงแห่งกงเด (Princess of Conde) นางต้องการให้ลูกชายสนิทสนมกับเจ้าชายน้อยกงเด แต่ความคิดนี้ล้มเหลวเนื่องจาก เด ซาดชอบแกล้งเจ้าชายน้อยกงเด จนถูกไล่ออกไปอยู่นอกปราสาท

พออายุได้ 14 ปี เขาเบื่อหน่ายชีวิตซ้ำซากในชนบท เลยสมัครเป็นทหารในส่วนของกองทหารม้า เขาอยู่ใน กองทัพนานหลายปีเนื่องจากในขณะนั้นเกิดการปฏิวัติขึ้น เด ซาด ได้เห็นความรุนแรงต่อเชลยและนักโทษ ที่ถูกจับได้ แต่ความรุนแรงเหล่านี้ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกสะอิดสะเอียนแต่อย่างใด กลับกัน เขากลับรู้สึกชื่นชอบมันมากขึ้น

หลังจากปลดประจำการ เด ซาดได้รับตำแหน่งขุนนางจากพ่อ (Marquis) และได้แต่งงานกับสตรีนางหนึ่ง ซึ่งต่อมาหญิงสาวคนนั้นได้ตระหนักว่าชีวิตคู่ของหล่อนกับสามีเหมือนนรกทั้ง เป็น เพราะ เด ซาด มักกระทำการหยาบช้าและหมิ่นน้ำใจภรรยาเสมอ เช่นการจ้างโสเภณีมาเสพกามที่บ้านทั้งที่ภรรยาของตนยังอยู่ นอกจากเขายังชอบมัดมือ มัดเท้าเหล่าโสเภณี ก่อนเฆี่ยนตีจนเป็นแผล และร่วมรักกับเธอจนสุขสม และมอบเงินปิดปากก่อนแยกย้าย

พฤติกรรมชั่วร้ายของเด ซาด ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เขาเสพติดเซ็กส์และความรุนแรงจนถอนตัวไม่ขึ้น ต่อมามีหญิงสาวรายหนึ่งที่ถูกล่อลวงมาเกิดไม่ยอมความ หล่อนแจ้งความกับเจ้าหน้าที่บ้านเมืองจนเป็นข่าวดัง ก่อนเด ซาด ถูกส่งขังคุกในเวลาต่อมา

หลังจากพ้นโทษ เด ซาด ยังไม่สำนึกในความผิดที่เขาเคยก่อ กลับมาครั้งนี้ เด ซาดเหิมเกริมกว่าเดิน เขาจัดปาร์ตี้ เซ็กส์หมู่ที่เมืองมาร์กเซย จ้างคณะโสเภณีมาเกือบยกเมืองและมอมยาจนเกือบเสียชีวิต สุดท้ายเขาถูกแจ้งจับ ในข้อหาพยายามฆ่าและกามวิตถาร เดซาดจึงหนีความผิดไปอยู่ที่อิตาลี ก่อนที่จะถูกตำรวจจับเนื่องจากแม่ยาย ทนความชั่วร้ายของเขาไม่ได้

เด ซาด กลายเป็นบุคคลอันตราย เขากลายเป็นคนที่สังคมรังเกียจ เด ซาดล่อลวงเด็ก ๆ ไปกระทำวิตถาร จนพ่อแม่ และคนในเมืองทนไม่ได้ คราวนี้ เด ซาด ต้องใช้ชีวิตหลบ ๆ ซ่อน ๆ จากการไล่ลาของตำรวจอยู่หลายปี จนกระทั่ง เขาถูกจับอีกครั้ง เขาถูกส่งไปยังปราสาทแวงซองส์ ที่นั่นเองที่ทำให้เด ซาด ลิ้มรสความทรมานที่แท้จริง เขาขาดสาว ๆ และเซ็กส์วิตถาร เขาจึงหาทางออกด้วยการเป็นนักเขียน เขาแต่งกลอน ละครเพลง เกี่ยวกับ ประสบการณ์ทางเพศของเขา ซึ่งเนื้อหาถูกบรรยายอย่างละเอียดจนเห็นภาพ หนังสือของเขากลายเป็นสิ่งต้องห้ามมากว่า 200 ปี เขาใช้เวลาเขียนหนังสือในคุก 7 ปี โดยมีหนังสือเรื่อง ‘120 Days of Sodom’ ซึ่งเป็นงานเขียนระดับมาสเตอร์พีซของเขา และยังมี ‘The Misfortunes of Virtue’ งานเขียนเหล่านี้ถูกเด ซาด แอบซ่อนไว้จาก ผู้คุมเพื่อไม่ให้ถูกนำไปทำลาย

สุดท้าย เมื่อขาดเซ็กส์วิตถารนาน ๆ เข้า เด ซาดจึงถูกส่งไปยัง โรงพยาบาลบ้านที่ชาเรนตอง (asylum of Charenton) เด ซาดใช้เวลาในช่วงสุดท้ายของชีวิตที่นี่ และเขาได้แอบมีความสัมพันธ์กับคนงานสาววัยเพียง14 ปี ซึ่งเขาได้เขียนบันทึกไว้อย่างละเอียด จนกระทั่งเสียชีวิตในปี 1814 ปิดฉากชายผู้ฉาวโฉ่ที่สุดในโลก

นับตั้งแต่นั้น ชื่อของเขาจึงถูกนำมาเรียกชื่อผู้ป่วยทางจิตที่ชื่นชอบความรุนแรง จนเป็นตำนานมาถึงปัจจุบัน

">

">

ที่มา: https://www.yaklai.com/