ผู้หญิงส่วนใหญ่มักจะตั้งคำถามกับคนรักว่า
ทำไมเธอถึงรักฉัน หรือ เธอรักฉันที่ตรงไหนผู้หญิงคนนี้ก็เหมือนกัน
  เธอเพียรถามคนรักของเธอว่า “ทำไมเธอถึงรักฉัน”
คนรักของเธอบอกว่า “ตอบไม่ได้ ”

เธอจึงถามว่า ทำไมตอบไม่ได้ คนรักของเพื่อนของเธอยังตอบได้เลย
ว่ารักเพื่อนของเธอเพราะเหตุผลอะไร
ที่ตอบไม่ได้เพราะไม่รักเธอจริงใช่ไหม
คนรักของเธอจึงตอบไปว่า เขาหาเหตุผลไม่ได้

 เธอเสียใจและต่อว่าเขาไปว่าไม่ได้รักเธอจริง
ชายคนรักจึงตอบไปว่า ที่เขารักเธอ
เพราะเธอมีหน้าตาที่สวยงาม ที่เขารักเธอ
เพราะเธอมีเสียงที่ไพเราะ ที่เขารักเธอ
เพราะเธอมีน้ำใจโอบอ้อมอารีต่อคนรอบข้าง
และเขารักเธอ ที่ทุกๆ movement ของเธอ

ฝ่ายหญิงก็สบายใจที่ทราบเหตุผลและยุติการคุยเรื่องนี้ไป
ต่อมา ฝ่ายหญิงเกิดอุบัติเหตุขึ้น บนโต๊ะหัวเตียงของเธอมีจดหมายฉบับหนึ่งวางไว้
เธอเปิดอ่านดูในจดหมายมีใจความว่า

“สุดที่รักของผม คุณเคยถามผมว่าผมรักคุณเพราะอะไร
ผมตอบคุณว่า ที่ผมรักคุณเพราะคุณมีหน้าตาที่สวยงาม
แต่ตอนนี้ไม่เป็นเช่นนั้นแล้ว ผมคงรักคุณต่อไปไม่ได้

ที่ผมรักคุณ เพราะคุณมีเสียงที่ไพเราะ
แต่ตอนนี้คุณไม่สามารถจะเอ่ยเอื้อนเสียงที่ไพเราะเช่นเดิมได้
ผมคงรักคุณต่อไปไม่ได้

 

ที่ผมรักคุณ เพราะคุณมีน้ำใจโอบอ้อมอารีต่อคนรอบข้าง
แต่ตอนนี้คุณไม่สามารถจะแสดงน้ำใจต่อใครได้อีก

ผมคงรักคุณต่อไปไม่ได้ และที่ผมรักคุณ เพราะทุกๆ movement ของคุณ
ก็คงไม่เป็นเช่นนั้นแล้ว เพราะคุณไม่สามารถเคลื่อนไหวไปไหนได้
และผมคงไม่รักคุณ นี่คือสิ่งที่ผมอยากให้คุณรับรู้มาตลอด

สิ่งที่คุณเพียรถามเกี่ยวกับเหตุผลในความรักของผม
ถ้าเหตุผลทั้งหมดนั้น หมายถึงความรัก
ตอนนี้ผมจึงไม่รักคุณแล้ว……..แต่ความรักไม่ต้องการเหตุผล

เหตุผลทั้งหมดไม่ใช่ความรัก ผมรักคุณที่ทั้งหมดของความเป็นคุณ
 รักที่หัวใจและความคิดของคุณ
อย่าเพียรพยายามถามเหตุผลของความรักของผมอีกเลย
 เพราะผมรักคุณด้วยทั้งหมดของหัวใจของผม ”