เมื่อ ไม่มีสี เรามองเห็นอะไร ?

เราเลิกแบ่งฝักแบ่งฝ่าย เลิกทำหน้าบึ้งใส่กัน แล้วกลับมายิ้มให้กันและกันดีกว่า

กลับมาเป็นสังคมที่แบ่ง ปันกัน ไม่ใช่ต้องการแต่จะเอาชนะ

กลับมาหยอกล้อ พูดคุยเล่นกันได้ ไม่ใช่มาคอยหวาดระแวงกันและกัน

ไม่ว่าตอนนี้ใครจะใส่ เสื้อผ้า สีไหน เครื่องแบบอะไร ถอดออก เราก็คนไทยเหมือนๆกัน

เมื่อเราวางอคติ รับฟังกันให้มากขึ้น เข้าใจกันให้มากขึ้น เอาใจเขา
มาใส่ใจเราบ้าง อะไรๆมันคงจะดีขึ้น

สิ่งที่เราแสดงออก ให้กันและ กันตอนนี้ มันก็เป็นภาพที่เราสร้างมันขึ้นมาทั้งนั้น ถอดออกวางลง เราก็คนไทยด้วยกัน
อย่างภาพนี้ คุณแม่เสื้อแดงอุ้มลูกมาคุยกับทหาร ทหารหยอกล้อกับเด็ก แล้วก็หยิบขนมปังส่งให้
น้องยกมือไหว้แล้วหยิบขนม คุณแม่ดุลูกอายๆที่รับขนมจากทหาร เหมือนคนมีฟอร์ม แล้วสุดท้าย
ทั้งวงนั้นก็หัวเราะ แล้วก็เฮฮากัน ไม่มีความแตกแยก

ไม่ว่ายามไหน ไม่ว่าใครจะลำบาก ไม่ว่าใครจะเดือดร้อน คนไทยก็คือคนไทย ช่วยเหลือกันได้
ไม่ ว่าคนๆนั้นจะเป็นใคร จะเป็นฝั่งตรงข้ามหรือไม่ก็ตาม

ถึงเวลานี้ เราคงต้องช่วยเหลือกันคนละไม้คนละมือ
เริ่มแค่ที่ตัวเราทุกคนเอง เลิกมองเพื่อนร่วมชาติเป็นศัตรู
เลิกดูถูก เลิกเหยียดหยาม
แล้วใช้ ความเข้าใจกันและกัน ให้อภัยกันและกัน