เมื่อทุกคนไม่มีสี... เรามองเห็นอะไร ?
ในตอนนี้ คนในชาติคงต้องรักและสามัคคีกันให้มากขึ้น
ไปเจอบทความดีๆที่อยากให้ทุกคนได้อ่าน ขออนุญาตและขอขอบคุณกระปุกดอทคอมกับคุณแลงเม่าบินเข้าดวงใจ ที่ทำบทความที่สวยงามมาทำให้ทุกคนกลับมารักกันอีกครั้ง
เกริ่นนำโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก คุณ แมลงเม่าบินเข้าดวงใจ
ภาพบ้านเมืองถูกเผา คนในชาติทะเลาะกันเอง แบ่งสีแบ่งฝ่าย จนนำไปสู่ความเสียหายและสูญเสีย กำลังทำให้คนในชาติรู้สึกหดหู่ เศร้าใจ เสียใจ เกินบรรยาย ในห้วงเวลาแบบนี้ เราได้ไปเจอกระทู้ดี ๆ ของคุณ แมลงเม่าบินเข้าดวงใจ ในเว็บไซต์ pantip.com ที่ปลุกให้คนไทยทิ้งอคติของตัวเอง แล้วหันมารักกัน หันมาสามัคคีกัน เพื่อเรียกสิ่งดี ๆ ที่คนในชาติเราเคยมีกลับคืนมา
ทางทีมงานกระปุกดอทคอมจึงขออนุญาตนำความตั้งใจดี ๆ ของ คุณ แมลงเม่าบินเข้าดวงใจ มาเผยแพร่ต่อ ซึ่งข้อความมีดังนี้...
ผมขอความร่วมมือใครก็ตามที่เข้ามาในกระทู้นี้ก่อนนะครับ
วางอคติไว้ข้างนอก ทิ้งมันไว้ เราจะไม่เอามาใช้กัน
เราจะไม่สร้างความแตกแยกให้กับสังคมมากไปกว่านี้อีก
ภาพชุดนี้เป็นแค่เพียงเศษเสี้ยวเดียวในมุมที่ผมไปบันทึกภาพจากหลาย ๆ เหตุการณ์ของการชุมนุมของคนเสื้อแดง ในฐานะผู้ที่อยากบันทึกหน้าประวัติศาสตร์เอาไว้เพียงเท่านั้น
ณ เวลานี้เราทุกคนรู้ว่ามันเกินเลยไปมากขนาดไหนแล้ว มันสูญเสียกันไปมากขนาดไหนแล้ว ไม่ว่าใครจะอยู่ฝั่งไหน ฝ่ายไหน
ผมแค่อยากบอกว่า กลับมารักกันเหมือนเดิมเถอะครับ กลับมาเป็นสังคมไทยเหมือนที่เคยเป็น กลับมาสร้างความเป็นคนไทย ที่มันน่าจดจำกันดีกว่า
ความรัก ความสามัคคี น้ำใจ รอยยิ้ม กลับมาเป็นเหมือนเดิม
เมื่อเราไม่มีสี เราทุกคนก็คนไทย
เราเลิกแบ่งฝักแบ่งฝ่าย เลิกทำหน้าบึ้งใส่กัน แล้วกลับมายิ้มให้กันและกันดีกว่า
กลับมาเป็นสังคมที่แบ่งปันกัน ไม่ใช่ต้องการแต่จะเอาชนะ
กลับมาหยอกล้อ พูดคุยเล่นกันได้ ไม่ใช่มาคอยหวาดระแวงกันและกัน
ไม่ว่าตอนนี้ใครจะใส่เสื้อผ้าสีไหน เครื่องแบบอะไร ถอดออก เราก็คนไทยเหมือน ๆ กัน
เมื่อเราวางอคติ รับฟังกันให้มากขึ้น เข้าใจกันให้มากขึ้น เอาใจเขามาใส่ใจเราบ้าง อะไร ๆ มันคงจะดีขึ้น
สิ่งที่เราแสดงออกให้กันและกันตอนนี้ มันก็เป็นภาพที่เราสร้างมันขึ้นมาทั้งนั้น ถอดออกวางลง เราก็คนไทยด้วยกัน
อย่างภาพข้างล่างนี้ คุณแม่เสื้อแดงอุ้มลูกมาคุยกับทหาร ทหารหยอกล้อกับเด็ก แล้วก็หยิบขนมปังส่งให้ น้องยกมือไหว้แล้วหยิบขนม คุณแม่ดูลูกอาย ๆ ที่รับขนมจากทหาร เหมือนคนมีฟอร์ม แล้วสุดท้าย ทั้งวงนั้นหัวเราะ แล้วก็เฮฮากัน ไม่มีความแตกแยก
ไม่ว่ายามไหน ไม่ว่าใครจะลำบาก ไม่ว่าใครจะเดือดร้อน คนไทยก็คือคนไทย ช่วยเหลือกันได้ ไม่ว่าคน ๆ นั้นจะเป็นใคร จะเป็นฝั่งตรงข้ามหรือไม่ก็ตาม
ถึงเวลานี้ เราคงต้องช่วยเหลือกันคนละไม้คนละมือ เริ่มแค่ที่ตัวเราทุกคนเอง เลิกมองเพื่อนร่วมชาติเป็นศัตรู เลิกดูถูก เลิกเหยียดหยาม แล้วใช้ความเข้าใจกันและกัน ให้อภัยกันและกัน
กลับมาจริงใจให้กันและกัน ดูแลกันและกัน ไม่ใส่ร้ายกันและกัน ใครถูกว่าไปตามถูก ใครผิดเราก็ต้องยอมรับ อย่าปกป้อง สังคมมันถึงจะอยู่ได้
สุดท้ายผมแค่อยากบอก...
sindyslam
