ชายผู้ยากจนถามพระพุทธเจ้าว่า "เหตุใดข้าพระองค์จึงยากจนยิ่งนัก ?"

พระพุทธองค์ตรัสตอบ "เธอไม่รู้จักการให้และวิธีให้"

ดังนั้นชายผู้ยากจนจึงพูดต่อว่า "ทั้งๆ ที่ข้าพระองค์ไม่มีสิ่งใดให้นี่นะ ?"

พระพุทธองค์ตรัสว่า "เธอนั้นมีอยู่ไม่น้อยเลย"

ใบหน้า : ซึ่งสามารถให้รอยยิ้ม, ความสดใส, ความสดชื่น, และความเบิกบาน

ปาก : เธอสามารถชื่นชม, ให้กำลังใจ หรือปลอบประโลม

หัวใจ : มันสามารถเปิดอกกับผู้อื่น, ให้ความจริงใจ, ใสบริสุทธิ์, และให้ความเมตตา

ดวงตา : ที่สามารถมองดูผู้อื่นด้วย สายตาแห่งความหวังดี ด้วยความโอบอ้อมอารี

ร่างกาย : ซึ่งสามารถใช้เพื่อช่วยเหลือผู้อื่น

ฉะนั้น แท้จริงแล้วเธอมิได้ยากจนเลย "ความยากจนในจิตใจ คือ ความยากจนอันแท้จริง"