เราคือ monolauge
ตำแหน่ง เด็กกองถ่าย
เป็นสมาชิกเมื่อ 7 ธ.ค. 51 เวลา 16:26
Online ล่าสุด 22 ต.ค. 53 เวลา 22:46
วันเกิด Jul 29, 1993
อายุ 31 เพศ Male
อาชีพ นักเรียน
สถานศึกษา โรงเรียนตราษตระการคุณ
Online ล่าสุด 22 ต.ค. 53 เวลา 22:46
วันเกิด Jul 29, 1993
อายุ 31 เพศ Male
อาชีพ นักเรียน
สถานศึกษา โรงเรียนตราษตระการคุณ
วีดีโอ และ โชว์ ที่ชอบ get this clock
#user-fives .subsection div {width:45px !important}
#user-fives .subsection .listitem-separator {display:block !important}
#user-fives .subsection {background:url( https://i300.photobucket.com/albums/nn15/aikqka/1.jpg);
background-position:235px;
background-repeat:no-repeat
หนังสือคู่กาย เพื่อนสนิท...ก็คือ เพื่อนธรรมดาๆ คนนึง ที่ดันสนิทกันมากกว่าเพื่อนธรรมดาๆ ทั่วๆไป... ซึ่งมันก็ต้องมีอะไรหลายๆ อย่าง ที่คล้ายๆ กับเรามากกว่าเพื่อนคนอื่น...ถึงจะมาสนิทกันได้... บางที อาจไม่ใช่นิสัย... บางที อาจไม่ใช่หน้าตา... บางที อาจไม่ใช่ฐานะ... บางที อาจไม่ใช่ระดับความรู้... แต่มันอาจจะมีอะไรบางอย่าง ที่ต้องเป็นมันคนนี้เท่านั้นที่มี... บางครั้ง...เราก็ไม่ไปที่ที่เราอยากไป...เพียงเพราะว่า มันไม่ไปด้วย ... บางครั้ง...นั่งเงียบอยู่ได้ตั้งนาน แต่แค่เห็นหน้ามัน...น้ำตาที่กลั้นไว้แทบตาย กลับทะลักออกมาได้จนหมด... บางครั้ง...ถ้ามีเสียงหัวเราะของมันด้วย...เราจะหัวเราะได้ดังกว่านี้... บางครั้ง...ร้อยคำปลอบใจของใครก็ไม่รู้...ยังอุ่นใจไม่เท่ามือมันที่แค่ตบเบาๆ ที่หัวไหล่ บอกเป็นนัยๆ ว่า เราอยู่ตรงนี้... ชอบคำๆ นึงที่บอกว่า...เราไม่ได้เป็นแค่เพื่อน...แต่เราเป็นตั้งเพื่อนต่างหาก... เพราะเพื่อนมีความสำคัญมากๆ...มากจนบางคนแยกไม่ออก เอาไปเปรียบเทียบกะแฟน ว่าอะไรสำคัญกว่ากัน...ทั้งๆ ที่มันคนละเรื่องกันเลย... แต่เมื่อเวลาที่เราอยู่ในห้วงของความรัก... เพื่อน...จะกลายเป็นส่วนเกินของโลกส่วนตัวเราทันที... ไอ้เพื่อนสนิทเรา มันคงจะชินแล้ว... ที่เวลาเรามีรักทีไร เราก็จะห่างๆ มันไปทุกที... เวลาที่จะกลับมานึกถึงมันได้อีกที...ก็ตอนอกหักนู่นแหละ... ก็เคยคิดเหมือนกันนะ...ถ้าเราเป็นมัน จะรู้สึกยังไง... คงจะประมาณว่า..."แม่ม...พอมีแฟนก็ลืมเพื่อน"... "กะเพื่อนไม่เคยช่วยไรเลย ทีกะแฟนแทบถวายหัว"... "ต้องเลิกกะแฟนก่อนถึงจะจำเบอร์โทรเพื่อนได้ใช่ไหม"... คิดๆ ดูแล้วมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ... เพราะเวลาที่กำลังมีความสุขในห้วงของความรัก... ก็แทบไม่ได้จะไปเที่ยวไหนกับมันเลย... นานๆ ถึงจะได้คุยกันที... แต่พอผิดหวัง พอเจ็บตัวขึ้นมา... นาทีนั้นอยากกดโทรศัพท์ไปหามันก่อน... อยากให้มันรับโทรศัพท์ก่อน... ซึ่งบางทีมันนอนไปแล้ว เราก็จะไล่มันกลับไปนอน... ไม่ต้องตื่นขึ้นมาฟังเรื่องราวใดๆ ทั้งนั้น... ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แค่มันรับโทรศัพท์ ก็พอแล้ว... แบบนี้ละมั้งที่เค้าว่า... 'เพื่อน คือคนที่สามารถนั่งอยู่ด้วยกันโดยไม่พูดอะไรสักคำ'... 'แต่ลุกจากกันไปได้เหมือนคุยกันไปนับล้านคำ'... แต่แทนที่มันจะด่าเราว่า อกหักแล้วค่อยนึกถึงเพื่อน... กลับกลายเป็นว่า..."รู้ไหมว่าเพื่อนดีใจแค่ไหน"... "ที่เวลาเพื่อนเสียใจ"..."เราเป็นคนแรกที่นึกถึง"... นี่แหละที่บอกว่า...'เพื่อน'... 'คือคนที่เมื่อเราสุข เราไม่เห็นมันอยู่ในสายตา'... 'แต่เป็นคนไม่มีวันปล่อยให้เราล้มลง ไม่ว่าเราจะไปเจ็บมาจากไหน...
หนังสือคู่กาย เพื่อนสนิท...ก็คือ เพื่อนธรรมดาๆ คนนึง ที่ดันสนิทกันมากกว่าเพื่อนธรรมดาๆ ทั่วๆไป... ซึ่งมันก็ต้องมีอะไรหลายๆ อย่าง ที่คล้ายๆ กับเรามากกว่าเพื่อนคนอื่น...ถึงจะมาสนิทกันได้... บางที อาจไม่ใช่นิสัย... บางที อาจไม่ใช่หน้าตา... บางที อาจไม่ใช่ฐานะ... บางที อาจไม่ใช่ระดับความรู้... แต่มันอาจจะมีอะไรบางอย่าง ที่ต้องเป็นมันคนนี้เท่านั้นที่มี... บางครั้ง...เราก็ไม่ไปที่ที่เราอยากไป...เพียงเพราะว่า มันไม่ไปด้วย ... บางครั้ง...นั่งเงียบอยู่ได้ตั้งนาน แต่แค่เห็นหน้ามัน...น้ำตาที่กลั้นไว้แทบตาย กลับทะลักออกมาได้จนหมด... บางครั้ง...ถ้ามีเสียงหัวเราะของมันด้วย...เราจะหัวเราะได้ดังกว่านี้... บางครั้ง...ร้อยคำปลอบใจของใครก็ไม่รู้...ยังอุ่นใจไม่เท่ามือมันที่แค่ตบเบาๆ ที่หัวไหล่ บอกเป็นนัยๆ ว่า เราอยู่ตรงนี้... ชอบคำๆ นึงที่บอกว่า...เราไม่ได้เป็นแค่เพื่อน...แต่เราเป็นตั้งเพื่อนต่างหาก... เพราะเพื่อนมีความสำคัญมากๆ...มากจนบางคนแยกไม่ออก เอาไปเปรียบเทียบกะแฟน ว่าอะไรสำคัญกว่ากัน...ทั้งๆ ที่มันคนละเรื่องกันเลย... แต่เมื่อเวลาที่เราอยู่ในห้วงของความรัก... เพื่อน...จะกลายเป็นส่วนเกินของโลกส่วนตัวเราทันที... ไอ้เพื่อนสนิทเรา มันคงจะชินแล้ว... ที่เวลาเรามีรักทีไร เราก็จะห่างๆ มันไปทุกที... เวลาที่จะกลับมานึกถึงมันได้อีกที...ก็ตอนอกหักนู่นแหละ... ก็เคยคิดเหมือนกันนะ...ถ้าเราเป็นมัน จะรู้สึกยังไง... คงจะประมาณว่า..."แม่ม...พอมีแฟนก็ลืมเพื่อน"... "กะเพื่อนไม่เคยช่วยไรเลย ทีกะแฟนแทบถวายหัว"... "ต้องเลิกกะแฟนก่อนถึงจะจำเบอร์โทรเพื่อนได้ใช่ไหม"... คิดๆ ดูแล้วมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ... เพราะเวลาที่กำลังมีความสุขในห้วงของความรัก... ก็แทบไม่ได้จะไปเที่ยวไหนกับมันเลย... นานๆ ถึงจะได้คุยกันที... แต่พอผิดหวัง พอเจ็บตัวขึ้นมา... นาทีนั้นอยากกดโทรศัพท์ไปหามันก่อน... อยากให้มันรับโทรศัพท์ก่อน... ซึ่งบางทีมันนอนไปแล้ว เราก็จะไล่มันกลับไปนอน... ไม่ต้องตื่นขึ้นมาฟังเรื่องราวใดๆ ทั้งนั้น... ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แค่มันรับโทรศัพท์ ก็พอแล้ว... แบบนี้ละมั้งที่เค้าว่า... 'เพื่อน คือคนที่สามารถนั่งอยู่ด้วยกันโดยไม่พูดอะไรสักคำ'... 'แต่ลุกจากกันไปได้เหมือนคุยกันไปนับล้านคำ'... แต่แทนที่มันจะด่าเราว่า อกหักแล้วค่อยนึกถึงเพื่อน... กลับกลายเป็นว่า..."รู้ไหมว่าเพื่อนดีใจแค่ไหน"... "ที่เวลาเพื่อนเสียใจ"..."เราเป็นคนแรกที่นึกถึง"... นี่แหละที่บอกว่า...'เพื่อน'... 'คือคนที่เมื่อเราสุข เราไม่เห็นมันอยู่ในสายตา'... 'แต่เป็นคนไม่มีวันปล่อยให้เราล้มลง ไม่ว่าเราจะไปเจ็บมาจากไหน...
