เรื่องที่ 1 : คอนโด ประตู 3

         คอน โดที่พักนักศึกษาบริเวณประตูสามของมหาวิทยาลัย จะถูกจองตั้งแต่เดือนเมษา แต่จะมีอยู่ห้องหนึ่งในคอนโดที่มียันต์ประไว้ที่หน้าประตู บรรยากาศของห้องนี้จะอารมณ์หม่นๆ มัวๆ ทุกครั้งที่เดินผ่านจะเหมือนมีสายตาเฝ้ามองอยู่ตลอด ใครที่เคยอาศัยอยู่ย่อมรู้ถึงความกดดันได้เป็นอย่างดี ประวัติของห้องนี้ก็มีอยู่ว่า………..

         ช่วงปิดเทอมเมื่อหลายปีก่อน มีเด็กภาคอินเตอร์คนหนึ่งกรอกยาฆ่าตัวเองตาย กว่าเพื่อนๆ จะไปพบ ศพมันก็อืด เน่าจนแทบจำไม่ได้ ภายหลังสืบทราบมาว่านักศึกษาคนนี้เป็นผู้หญิงอยู่ปี 2 น้อยใจแฟนก็เลยประชดด้วยการฆ่าตัวตาย พองานศพเสร็จ เพื่อนๆ ร่วมห้องต่างก็ทำใจไม่ได้ ก็เลยจัดการขอย้ายไปพักที่อื่น จนกระทั่งคนที่ย้ายมาอยู่ใหม่ไม่รู้เรื่องรู้ราว ตกกลางคืนก็มักจะได้ยินเสียงเปิดก๊อกในห้องน้ำ บางครั้งก็ได้ยินเสียงกุกกักทั้งๆ ที่ในห้องนั้นไม่มีใครแม้แต่คนเดียว

         แต่นั่น ก็ไม่ร้ายแรงเท่านักศึกษาบางคนที่กำลังนอนหลับ เหลือบไปเห็นผู้หญิงหน้าตาบวมปูดเหมือนศพ จับขา และกระชากลงจากเตียง นักศึกษา ม.มหิดลที่เคยไปอาศัยอยู่ในห้องเจ้าปัญหานั้น การันตีความเฮี้ยนระดับห้าดาว!!! รูมเมทบางคนมองเห็นผู้หญิงเดินไปเดินมาในเวลากลางคืน และมักได้ยินเสียงร้องไห้ปนโกรธแค้นที่ถูกทอดทิ้ง หลายคนก็ถูกผีอำจนอยู่ไม่ได้ เครื่องใช้ไฟฟ้า-ข้าวของเปิดปิดเอง เคลื่อนที่ได้เองอย่างน่าสงสัย เป็นอีกเรื่องที่ถุกพูดถึง และขึ้นชื่อเฮี้ยนสุดๆ ในรั้วศาลายา

เรื่องที่ 2 : วันมหิดล เตียง C

         เป็น อีกหนึ่งเรื่องที่หลอนไม่แพ้กัน เป็นความเชื่อเกี่ยวกับวันสำคัญของมหาวิทยาลัยมหิดลซึ่งกล่าวถึงนักศึกษาคณะ แพทย์ศิริราชคนหนึ่ง (ต่อไปจะขอเรียกสั้นๆ ว่า SI )ที่จะกลับมาเยี่ยมเยียนหอพักในวันนี้ของทุกๆ ปี โดยการกลับมาเยี่ยมมหาวิทยาลัยในครั้งนี้เขาจะแต่งกายด้วยชุดนักศึกษาเสื้อ นั้นย้อมด้วยเลือด และร่างเต็มไปด้วยบาดแผล เรื่องนี้จัดเป็นอันดับต้นๆ ของความเฮี้ยนสุดยอดในวิทยาเขตศาลายา

         นานมาแล้ว นักศึกษาคณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาลคนนี้ ได้ประสบอุบัติเหตุรถชน ขณะข้ามถนนมายังมหาวิทยาลัยบริเวณหน้ามหาวิทยาลัย อาจเป็นเพราะเหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาจึงไม่รู้ตัวเองว่าได้เสียชีวิตไปเรียบร้อยแล้ว และห้องพักดังกล่าวที่นักศึกษาแพทย์คนนี้อาศัยอยู่กลายเป็นเรื่องถูกปิดตาย มาตลอด

           เรื่องนี้ถูกเล่ากันว่าทุกคืนของวันมหิดล นักศึกษาของหอนี้จะย้ายออกไปนอนที่อื่นจนหมด จนสภาพกลายเป็นหอร้าง ไม่มีใครอยู่แม้แต่คนเดียว เพราะทราบแต่เพียงว่า เตียง C ซึ่งเป็นเตียงนอนของนักศึกษาคนนี้ ในคืนวันมหิดลเท่านั้นที่จะพบเห็นเขาได้ ถ้าอยากทราบว่าความเฮี้ยนนั้นขนาดไหน? ก็ลองสัมผัสได้จากบรรยากาศที่ไม่มีใครพูดถึง เรื่องนี้ในคืนนี้ ไม่ว่าก่อนหน้านี้จะเป็นที่สนุกปากขนาดไหนก็ตาม

เรื่องที่ 3 : ตำนานเพลง “รักน้อง”

         ”เจ้า นกน้อย ล่องลอยโผบิน จากแผ่นดินทะเลสีคราม…” นี้เป็นเนื้อเพลงรักน้อง หรือเจ้านกน้อยอย่างที่ใครหลายๆ คนพูดจนชินปาก เพลงอาถรรพ์ของชาวศาลายา มีเรื่องเล่ากันว่านักศึกษาพยาบาลคนหนึ่งถูกผู้เป็นพ่อแม่บังคับให้เรียนใน สิ่งที่ไม่เต็มใจ ด้วยความเสียใจ ประกอบกับคิดว่าไม่มีใครเข้าใจอีกแล้ว นักศึกษาพยาบาลคนนั้นจึงปีนขึ้นไปบนดาดฟ้า ของหอพักและเขียนเนื้อเพลงนี้ไว้ ก่อนจะทิ้งร่างลงมาสู่พื้นด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ ตั้งแต่บัดนั้นมา เพลงรักน้อง จึงเป็นเครื่องหมายที่บ่งบอกความระลึกถึงนักศึกษาพยาบาลคนนั้น

        และชาว ม.มหิดล ศาลายา จะถือกันว่า เพลงนี้ห้ามร้องในเวลากลางคืนเป็นอันขาด และถ้าใครคนใดคนหนึ่งร้องขึ้นมาแล้ว ต้องร้องต่อจนจบเพลง มิฉะนั้น จะเท่ากับเป็นการเรียกนักศึกษาพยาบาลคนนั้นกลับมา จนหลายๆ ครั้งก็มีเรื่องเล่าว่านักศึกษาพยาบาลคนนั้นมักจะปรากฏตัวให้นักศึกษารุ่น น้องที่เข้ามาใหม่ได้เห็นบ่อยๆ ในลักษณะกระโดดจากตึกดาดฟ้าหอพักลงมาสู่พื้น เมื่อนักศึกษาใหม่คนนั้นตั้งสติได้ และเรียกให้คนมาช่วย พอไปถึงจุดเกิดเหตุกลับปรากฏว่า ไม่มีร่องรอยใดๆ อยู่เลย !!

              ปัจจุบันมีหลายเสียงที่ยืนยันเกี่ยวกับตำนานเรื่องนี้มาว่า “เนื้อเพลงรักน้อง” ได้ถูกแต่งขึ้นโดยนักศึกษาคนหนึ่งของ คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล ซึ่งตอนนี้นักศึกษาคนนี้ก็ยังมีชีวิตอยู่.....

ที่มา http://webboard.zubzip.com/topic/53129