ถ้ารักแล้วไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ก็คงไม่ผิด จะรักกับใคร ยังไงก็ได้ ไม่จำกัด

แต่ถ้ารัก แล้วทำให้คนอื่นเดือดร้อน ก็ไม่ควรที่จะรัก (แต่ยังไง..ก็ไม่ผิดอยู่ดี)

ถ้าใจอยากจะรัก ก็รัก ไม่ต้องฝืน แต่ถ้าไปรักคนมีเจ้าของ ก็ไม่ควรแสดงออก

เก็บไว้ในใจก็พอ เพราะการแสดงออก อาจทำให้เขา (คนที่เรารัก) เป็นทุกข์ก็ได้

เราคิดว่างั้นนะ..

 มันไม่ผิดหรอกที่เราจะรักคัยหลายคน เเต่ความรักของเราอาจจะทำให้คัยหลายคนต้องเจ็บ

ผมอ่ะเคยเป็นหนึ่งในนั้น รุ้ว่ามันเจ็บว่ามากเลย

ถ้าเราทำไปแล้วมันมีความสุข ก็ทำเถอะคับ ตัวเราเองสำคัญกว่า เเต่ก็นึกถึงใจคนอื่นด้วยนะคับ 

ความรัก,ความใคร่,ความกระหาย,ความต้องการ มันใกล้กันนิดเดียวเองนะครับ

แน่ใจหรือว่าที่เป็นอยู่มันคือความรัก

ลองมองตามความเป็นจริง ว่าความรักอยู่ที่ไหน?

Step 1. มันก็เป็นตามธรรมชาติที่สร้างชายและหญิงมาให้ต้องเกิดความปิ๊งปั๊งกัน

เพื่อการดำรงค์อยู่ของเผ่าพันธ์มนุษย์

Step 2. หลังจากนั้นพอแต่งงาน คนเราไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะการปิ๊งปั๊งหรือรักอันแสนบริสุทธิ์ใดๆ

แต่เพราะความห่วงใย(ถ้ามี) ความผูกพันธ์(ถ้ามี) ภาระทั้งลูกหนี้สินและเกียติ(ถ้ามี)

ถ้าไม่มีพวกคุณคงหย่ากันไปแล้วแน่นอน! แล้วกลับไปที่ Step 1 อีกครั้ง

ไหนล่ะความรัก? แต่ยิ่งถ้าคุณมีลูก ให้ไปStep 3

Step 3. พอคุณมีลูกนั่นหล่ะคุณถึงมีความรักที่แท้จริง เพราะเค้าจะเป็นคนที่คุณไม่มีวันบอกเลิก

ไม่มีวันที่คุณจะไม่ให้อภัยเค้า ไม่มีวันที่คุณจะเกลียดเค้าเมื่อเค้ามีคนอื่น(เพื่อน,แฟน)

นี่ไงความรัก! ลองมองย้อนกลับไปรักพ่อกับแม่ของคุณดีกว่าครับ

ถ้าคุณมี "ความรู้สึกเหนือการควบคุม" กับคน2คนในเวลาเดียวกัน

มันไม่ผิดครับสำหรับเรื่องธรรมชาติ เพราะนั่นหมายถึงคุณพร้อมที่จะช่วยดำรงค์อยู่ของเผ่าพันธ์มนุษย์

แต่มันผิดสำหรับกฎของจริยธรรมครับ เพราะนั่นเป็นสิ่งที่สังคมมนุษย์เรารับไม่ได้

เพียงแค่ความคิดมันไม่ผิดหรอกเพราะเป็นสิ่งที่ธรรมชาติสร้างมาให้คุณต้องเลือก

แต่หากคุณมีการกระทำร่วมด้วย คุณก็คิดดูแล้วกันครับว่า

มนุษย์ที่ไม่มีความยับยั้งชั่งใจเรื่องเพศจะเป็นเหมือนสัตว์ชนิดใด

ไม่ผิดครับ  รักเกิดได้กับทุกคน และหลายๆคนพร้อมๆกันก้อได้ ขอแค่ว่าที่ว่ารักน่ะ รักจริงๆหือเปล่า

      ถ้าให้เดา ถามว่ารักในทำนองชาย หญิงใช่ไหมครับ ตอบว่า  "ผิด" ครับ

  ถ้าน้องมีแฟนแล้ว    น้องต้องชื่อสัตว์ ต่อตัวเอง และซื่อสัตย์ ต่อคนที่น้องรัก

  ถ้าน้องใช้คำว่า     "รัก"   มาถาม 

                 แต่  "ไม่ผิด"    ถ้าน้องมี  " แฟน"  หรือ   "คนที่น้องรัก" แล้ว 

 แต่น้องยังไป   "ประทับใจ"     หรือ  "เป้นปลื้ม"    กับผู้ชายคนอื่นๆ  ในรูปร่าง

หน้าตา หรือความสามรถของผู้ชายคนนั้น    

               เพราะมันก็ยังคงเป็นเพียงแค่   "อารมณ์"   ที่พาไปตามธรรมชาติ

ของหญิงสาว   ที่มีความประทับใจในตัวชายหนุ่ม  เป็นธรรมดา  ปลื้มไปเถอะ

ครับ

ตราบใดที่น้องไม่ได้ทรยศต่อตัวเอง     และต่อคนที่น้องรัก

              สุดท้ายนี้พี่ขอฝากพุทธภาษิต

"ไม่มีรูปใดที่จะเร้าใจบุรุษ เท่ากับรูปของสตรี

ไม่มีรูปใดที่จะเร้าใจสตรี เท่ากับรูปของบุรุษ"

       อารมณ์หลงไหลได้ปลื้ม    ล้วนเป็นอนิจจัง      เกิดขึ้นตั้งอยู่แล้วก็ดับไป

ย่อมไม่จีรังยั้งยืน     มันเป้นกิเลสอย่างหยาบคับ  ทำให้น้องหลงจนมาระบาย

ในกระทู้นี้ได้เทียว    อย่าให้มันมีอำนาจเหนือเรา ให้รุ้เท่าทันมัน แยกแยะมันให้

ออก  ว่ามันเป็นเพียงอารมณ์

       ให้กลับมา     และตั้งมั่นใ นความซื่อสัตย์ต่อตัวเอง  และต่อคนที่น้องรัก

       ด้วยเทิน        สาธุ   สาธุ  สาธุ   โอมเพี้ยง

      แก้ไขคำผิด  บรรทัดที่สอง จากเดิม " ซื่อสัตว์ " แก้เป็น "ซื่อสัตย์ " ฮ่ะ  ตัวเอง

เอามาฝากนะ เพื่อจะคิดออก

"บาดแผลที่ผู้อื่นทำกับเรานั้นถึงอย่างไรก็พอหาทางรักษาได้

แต่...

บาดแผลที่ได้รับมาจากการทำลายผู้อื่นนั้นอาจต้องอยู่กัเราตลอดไป

...ฉนั้นแล้วฉันจึงกลัวการที่ต้องเป็นที่รัก

ของใคร"

มันก็ไม่ผิด ที่จะรักใครหลายคน แต่ว่าคุณหาอะไรอยู่ทุกอย่างมีคำตอบทั้งนั้น  หาแฟน  หาเพื่อน

 หาพ่อของลูก     นั้น แหละที่ต้องหาคำตอบ นะ

พี่ memmory1234567890 ตอบคำถามได้โดนใจวัยรุ่นมากๆโดนคับพี่

พี่ memmory1234567890 ตอบคำถามได้โดนใจวัยรุ่นมากๆโดนคับพี่

คุณรักใครหลายคนมันไม่ผิดหรอก แต่มันจะผิดทันทีที่คุณไม่หยุดอยู่แค่รัก แยกให้ออกระหว่างรัก กับหลง ไม่อย่างนั้นคุณจะไม่เหลือใครให้รักเลยแม้แต่คนเดียว คงไม่มีใครอยากใช้แฟนร่วมกับคนอื่นหรอก คุณต้องเลือกแล้วละ

มันก็คงไม่ผิดหลอก แต่.....คนที่รักเราหละ??

เขาจะรู้สึกยังไงน้าา

ถ้าหลายคนไม่ใช่ความรักหรอกครับ มันคือความใคร่ใคร่จะได้ใคร่จะได้ครอบครอง ฯ

คงไม่ต้องอธิบายมากเพราะคงเหมือนกับคห.ล่าง ๆ ที่ผ่านมาครับ